CD Algemeen
Op een Audio CD staat de muziek geschreven in een code van minuscule streepjes en puntjes. De trillingen waaruit muziek bestaat zijn omgerekend naar getallen en die getallen zijn opgeslagen als streep- en puntvormige gaatjes in het CD-oppervlak, ongeveer zoals je tekst vastlegt in morsecode. In de CD-speler zit een laser die de code 'leest'. Het patroon van gaatjes op de CD verandert voortdurend de manier waarop de laserstraal weerkaatst. Een fotocel slaat dit gade en geeft zijn bevindingen door aan een computer die het knippersignaal terugrekent naar de oorspronkelijke muziek.
De Audio CD is gestandaardiseerd: elke CD kan op elke CD-speler worden afgespeeld. Tekst, beeld of computerprogramma's zijn eveneens in gaatjescode te vertalen, als je maar een sleutel bedenkt. De CD werkt dan als een soort computergeheugen - een Read Only Memory: een geheugen dat je alleen kunt lezen en waarin je zelf niets kunt opbergen. Zulke CD's heten CD-ROM. Ook kun je het uitleesapparaat voorzien van een veelzijdiger computer dan een Audio CD-speler zodat de gebruiker op een groot aantal momenten kan bepalen welk deel van de CD wordt afgespeeld. Dat heet interactief en deze CD's worden CD-i genoemd.
Strikt genomen zijn dus alle CD-i's CD-ROM en veel CD-ROM's zijn ook CD-i. Maar in de praktijk worden deze benamingen gebruikt voor sterk verschillende systemen.
Dit artikel mag worden gedownload, gelezen en zelfs gekopieerd, maar alleen voor eigen gebruik. Vermenigvuldigen met winstoogmerk is niet toegestaan. Copyright Herbert Blankesteijn.