Onlangs meldde Technisch Weekblad dat gebruikers van het programma AutoCad 'releasemoe' werden. Dit 3D-ontwerpgereedschap is toe aan versie 11 of zo: wéér nieuwe snufjes, wéér verbeteringen, wéér een dikkere handleiding. En laatst sprak ik een kennis die een rondje achter ligt op de rest van de wereld; ze klaagde dat ze op kantoor moest overstappen van het vertrouwde MS-DOS op Windows. Was ze eindelijk bekend met de DOS-commando's, kon ze opnieuw beginnen.
Die overgangen kosten geld. Dat geeft niet, als ze op den duur maar geld opleveren. Erger is dat ze demotiveren. Waarom zou je met nieuwe software leren werken als er volgend jaar toch weer iets anders komt?
Nog vervelender wordt het wanneer de verbeteringen geen verbeteringen zijn. De overgang van grote mainframecomputers met terminals, naar onafhankelijke PC's op elk bureau, was een bevrijding. Netwerken zijn weinig anders dan een terugkeer naar de mainframe-terminal-constructie. Je mag geen eigen software installeren, je moet toestemming hebben om Internet te gebruiken en alles wat je doet wordt geregistreerd. Leuke vooruitgang.
Vijftien jaar geleden werden we geconfronteerd met de muis. Die was heel handig en is dat nog. Maar de profeten weten dat er al weer iets nieuws aan komt en komen nu woorden tekort om uit te leggen hoe omslachtig die muis eigenlijk is. Nicholas Negroponte van het Media Lab in Boston doet dat bijvoorbeeld in zijn boekje 'Being Digital' ('Digitaal Leven'). Hij verheerlijkt de met spraak bestuurde computer. Wat is er natuurlijker dan te zeggen: doe even dit of dat voor me?, vraagt hij zich af.
Negroponte heeft natuurlijk ongelijk. Nog los van de vraag of spraakherkenning goed werkt (dat is niet zo): stel je voor dat in uw kantoortuin iedereen de hele tijd tegen zijn computer zat te kleppen. Negroponte heeft misschien een kantoor voor zich zelf maar u en ik niet. Een technisch nieuwtje is niet per se een verbetering. Zo is ook de pencomputer, met invoer door middel van handschrift, ondanks de juichverhalen nooit doorgebroken. Niet voor niets is in de vorige eeuw de schrijfmachine uitgevonden. Maar Negroponte kan honderd keer ongelijk hebben, u moet maar hopen dat ze dat bij de afdeling Automatisering op tijd inzien. Anders pakken ze morgen toch uw muis af.
Zo'n soort verandering is Java ook. Knap en spectaculair, programma's op afstand gebruiken, maar ik heb ze liever thuis. Aan goedkope harde schijfruimte geen gebrek. Een programma dat je veel gebruikt kun je beter hebben dan huren, dat is op termijn goedkoper. Een programma dat je weinig gebruikt kun je beter níet gebruiken, want dat blijft toch modderen. Dan kun je beter een gebruiker van dat programma huren dan het programma zelf. De draadjes binnen in mijn PC zijn sneller dan die naar buiten. Om nog maar te zwijgen van de kans dat de verbinding met de buitenwereld een dagje niet werkt. Dan ben je mooi de pineut. Mijn advies: blijf op eigen benen staan, zonder Java.