Het moet gezegd, de herhaling wordt inderdaad vaak om de verkeerde reden uit de kast gehaald. Maar dat betekent niet dat herhalen op zichzelf verkeerd is. Er wordt ook lang niet altijd moeilijk over gedaan door de buitenwacht. Niemand zeurt erover dat het Journaal een belangrijk onderwerp verschillende keren op één dag uitzendt. Niemand protesteert tegen de vloed van jaaroverzichten in de winter. Dat is juist weer leuk. Niemand moppert over het uitzenden van speelfilms door de omroepen. En dat terwijl er nauwelijks een film is die nooit is uitgezonden. Sommige kun je in korte tijd op drie verschillende zenders bekijken; klassiekers als bijvoorbeeld Sissi worden bijna jaarlijks vertoond.
Wat is ertegen om geslaagde of populaire programma's meer dan eens uit te zenden? Een kenmerk van televisie, en trouwens ook van radio, is dat een eenmaal uitgezonden programma meestal nooit meer terugkomt. Het contrast met stukken in de krant, waarvoor je een heel etmaal de tijd hebt, en met boeken, die je kunt herlezen en zelfs lenen bij de bibliotheek, is regelrecht pijnlijk. Gemist? Te laat ingeschakeld? Niets meer aan te doen. Opnemen op video vereist nogal wat discipline en de publieksservice van de omroepen is relatief duur, dus deze mogelijkheden voldoen niet. Het is onbegrijpelijk dat zo nonchalant wordt omgesprongen met programma's waarin zoveel geld, energie en toewijding is gestoken. Er wordt een uitzendtijdstip geprikt en het publiek zoekt het maar uit.
Het zou beter zijn elk programma tenminste twee keer uit te zenden - de tweede keer op een ander tijdstip dan de eerste - zodat de kijker een tweede kans krijgt. Als er vaste herhaal-vensters zijn weet je waar je moet zoeken en het is dus prima als zulke vensters min of meer spontaan ontstaan. En je hoeft een uitzending niet gemist te hebben om blij te zijn met een herhaling. Het is helemaal niet vervelend Youp van 't Heks oudejaarconference van vorig jaar nog eens te zien, of een oude Ischa (wie dat wel vervelend vindt kan ergens anders naar kijken). Educatieve programma's zijn pas zinvol als ze twee keer worden gezien. En waarom zou een omroep een nieuwe soap of show maken als een oude evenveel vermaak biedt? Het is slecht voor de werkgelegenheid en het is een hard gelag om een ander zijn medium zonder inspanning te zien vullen, maar dat zijn oneigenlijke overwegingen.
De Volkskrant slaat een misprijzende toon aan bij het opsommen van oude programma's die recentelijk zijn herhaald. Maar het kan opgewekter: wat was het leuk toen de onovertroffen jeugdserie Catweazle weer eens werd uitgezonden. Wat heeft de jeugd van tegenwoordig genoten van Flipper (al zal menige fan van 25 jaar geleden door de grond zijn gegaan). Wat boffen we met een zender als TV10, die niet anders doet dan oude koeien uit de sloot halen. Waarom worden er eigenlijk geen historische sportwedstrijden integraal herhaald of zeer ruim samengevat? Dat zou veel beter zijn dan al die wezenloze, zij het nieuwe, interviews met spelers en coaches van nu. Het enige criterium is toch of het door kijkers op prijs wordt gesteld. Of het nieuw is is bijzaak.