Er zijn drie belangrijke groepen virussen. De eerste is gekoppeld aan programma's. Laat de gebruiker van een computer een besmet programma uitvoeren, dan wordt het virus naar het werkgeheugen gekopieerd. Daarvandaan kan het zich gaan hechten aan alle andere programma's die worden gebruikt - want ook die worden tijdelijk in het werkgeheugen opgeslagen wanneer ze worden aangeroepen. Door het uitlenen van floppies met besmette programma's kunnen virussen zich verspreiden.
Een andere groep is de bootsector-virussen. Een geniepige soort - het virus wordt al geladen bij het starten van de computer en is daardoor als eerste en permanent in het werkgeheugen aanwezig. Elke diskette waarvan de inhoudsopgave wordt gevraagd, raakt besmet, tenzij de schrijfbeveiliging is aangezet. Wie vervolgens van een besmette diskette opstart, krijgt onherroepelijk het virus op zijn harde schijf. en kan zelf als bron van besmettingen gaan fungeren.
Een relatief nieuwe categorie is die van de macro-virussen. Macro's zijn door de gebruiker gedefinieerde reeksen handelingen die de computer automatisch uitvoert. Een moeilijke naam die vaak voorkomt kan bijvoorbeeld bij een tekstverwerker onder één knop worden gezet. Maar ook veel ingewikkelder procedures zijn in een macro te formuleren. Macrovirussen kunnen zichzelf kopiëren van het ene tekstbestand naar het andere en van de ene tekstverwerker naar de andere. Omdat verschillende merken computers dezelfde tekstverwerkers gebruiken, kunnen macrovirussen van het ene merk computer naar het andere overspringen, bijvoorbeeld van een Apple naar een IBM. Ook macrovirussen kunnen de gegevens van een computer beschadigen.
Het materiaal dat hier verkrijgbaar is mag worden gedownload, gelezen en zelfs gekopieerd, maar alleen voor eigen gebruik. Vermenigvuldigen met winstoogmerk is niet toegestaan. Alles is copyright Herbert Blankesteijn, tenzij anders vermeld.