U klopt en hij zuigt

Herbert Blankesteijn, Technisch Weekblad 7-8-'96


Toetsenborden voor de computer zijn prima asbakken. Hoewel ze in talloze variëteiten bestaan (ergonomisch, voor kinderen, met luidsprekers en microfoon) hebben ze gemeen dat er een beetje ruimte tussen de toetsen zit waardoorheen kruimels en ander gruis een weg omlaag vinden. Een toetsenbord werkt als die asbakken-met-drukknop: je drukt op een knop en de as wordt van een metalen plaatje in een lager gelegen reservoir gekieperd. Zo kan een koekkruimel blijven hangen tussen twee toetsen, totdat een van deze knoppen wordt ingedrukt. Daar onder de knoppen verzamelt zich allerhande vuil, zonder dat je er iets van ziet.

We hebben eens een toetsenbord van twee jaar oud geopereerd om te kijken wat daar te vinden was. En inderdaad: kruimels, confetti uit de perforator, onduidelijke schilfers kunststof, amorf stof. En dan had dit exemplaar toevallig een historie van properheid, dat wil zeggen buiten de gebruiksuren werd hij afgedekt.

Wie deze vorm van vervuiling wil uitbannen kan verschillende maatregelen nemen. Een is de plumeau. Een ander is blazen. Een doek helpt niet omdat je daarmee niet tussen de toetsen komt. En hoe red je een snipper die nog net tussen twee toetsen hangt? Een pincet?

U moet stofzuigen. Voor 20 gulden hebt u een toetsenbordzuiger op batterijen, geleverd met drie verschillende zuigmondjes waarvan één met een vriendelijk kwastje. Hij heeft een uitgesproken lief stofzakje dat buitenboord hangt, en hij wordt opgeborgen in een leren etui. Hij kan dus mee in de attachékoffer, voor de stoffige laptop. Hoe vaker je hem gebruikt hoe meer het opvalt als er weer stof ligt op het loze vlak tussen de cijfer- en functietoetsen, en hoe minder je de afgevallen oogharen bij de spatiebalk kunt verdragen. Tijd weer voor een beurt.

Maar waarom eigenlijk? Hoe knellend is het probleem? Het enige wat direct funest kan zijn voor een toetsenbord is vloeistof. De meeste toetsenborden worden afgedankt met de computer waar ze bij horen, dus lang voordat ze stuk gaan. In werkelijk vijandige omgevingen, zoals fabrieksvloeren waar metaal wordt bewerkt, worden afdekmallen gebruikt van flexibele kuststof, die rommel tegenhouden en het indrukken van de knoppen toelaten. In huis of kantoor is dat onnodig. Er zijn in het verleden toetsenborden geweest die niet als verzamelbak werkten zoals die van de Sinclair ZX en van de Atari Portfolio, maar het hygiënische voordeel was daarbij beslist geen verkoopargument en het ongemak in het dagelijkse gebruik draaide deze apparaten de nek om.

De keyboardzuiger is kortom een leuk hebbedingetje, maar alleen voor mensen met smetvrees of een neiging tot practical jokes. Let wat dat betreft op het stofzakje: op het eerste gezicht lijkt het of dat niet geleegd kan worden maar die mogelijkheid bestaat wel degelijk. De naad in de bodem van het zakje is van klitband en kan worden opengescheurd en weer gesloten. Leuk bedacht.

Conrad, 06-0996600


Het materiaal dat hier verkrijgbaar is mag worden gedownload, gelezen en zelfs gekopieerd, maar alleen voor eigen gebruik. Vermenigvuldigen met winstoogmerk is niet toegestaan. Alles is copyright Herbert Blankesteijn, tenzij anders vermeld.
  • Terug naar het Produktenmenu.
  • Terug naar het Hoofdmenu Archief Herbert Blankesteijn.