Een goed voorbeeld is Alex Higgins, ex-wereldkampioen snooker. Higgins heeft keelkanker en wijt dat aan het roken. Higgins doet nu mee aan een rechtszaak van tweehonderd Ieren tegen de tabaksindustrie.

Het lijkt erop dat de tabaksfabrikanten al vroeg wisten dat nicotine verslavend is, dat ze dit hebben verzwegen, en dat ze hebben geprobeerd, via additieven als ammonium, de verslavende werking nog te vergroten.

Toch is volgens mij al zo'n veertig jaar duidelijk dat roken niet goed is (Higgins is 50). Dus wie ermee begint is niet zo slim. Verder is geen verslaving zo ernstig of je kunt er van af komen. Dat is vooral een kwestie van motivatie en wilskracht. Maar er zijn mensen die kiezen voor het roken, en zij vluchten vaak in het wegredeneren van de gevaren ('Mijn vader is er negentig mee geworden.') of in morbide grapjes ('Waar moet ik anders aan doodgaan?').

Het is zwak dat Higgins de tabaksindustrie de schuld geeft van zijn eigen onverstandige beslissingen. Ik vind het huichelachtig dat hij dat pas doet nu hij kanker heeft, want hij had het ook kunnen doen toen hij nog gewoon een gezonde roker was, wiens gezondheid gevaar liep door zijn verslaving. Ik vind het laf dat hij het doet met tweehonderd landgenoten. Waarom niet in zijn beroemde eentje? En het is beneden alle peil dat hij het nu doet, nu de tabaksindustrie een makkelijk slachtoffer is. De gieren verscheuren het lijk. Zeg wereldkampioen, was het vijftien jaar geleden niet meer een uitdaging?

De 'slachtoffers' van het fenomeen piramidespel zijn ietsje minder dom, want ze verschuilen zich achter de Vereniging tegen Piramidespelen. Ze lopen dus niet individueel te koop met hun gebrek aan verstand. Deze vereniging heeft gevochten met de Belastingdienst om de bezittingen van een organisator. De spelers hebben als 'benadeelden' door een rechterlijk vonnis recht op schadevergoeding, maar verloren vorige week de strijd om het huis van de piramidebaas.

Ik was een jaar of zes toen mijn vader me duidelijk maakte, ik denk in twintig woorden, dat een kettingbrief een vorm van verlakkerij was. Ik begreep dat. Misschien door mijn fenomenale intelligentie, maar eigenlijk geloof ik dat het simpel is als twee maal twee. Ik ga het de lezers niet eens uitleggen, omdat ik vind dat ik ze daarmee zou beledigen.

Een piramidespel is een kettingbrief met geld. Het is oplichterij, maar zulke glasheldere oplichterij dat het zou moeten mogen. Mag ik uw geld? Graag! Wie meespeelt wórdt niet benadeeld, maar benadeelt zichzelf. En gaat achteraf zeker niet zeuren.

Kun je Cynthia Haines nog tot de intelligente levensvormen rekenen? Zij gokte via Internet. Gokken is al stom, want je wéét dat de organisator altijd wint. Maar in een casino ben je er zelf bij, zijn er getuigen, en is er een kansje dat je iets wint. Gokken via Internet komt erop neer dat je buiten een badkamer staat terwijl binnen iemand dobbelstenen gooit of de roulette bedient, en de uitkomsten naar buiten schreeuwt. 'Sorry, weer zwart!', galmt het. In ruil voor dit voorrecht moet je het nummer van je creditcard intikken, zodat je een louche club carte blanche geeft.

Zo verspeelde Cynthia 70.000 dollar in anderhalf jaar. En in plaats van er tijdig mee op te houden, of ootmoedig op de blaren te gaan zitten, vervolgde ze achteraf haar creditcardmaatschappij, omdat deze haar - in Californië illegale - transacties had uitgevoerd. Het verbijsterende is, dat Mastercard intussen een regeling met haar heeft getroffen.

Compensatie eisen voor je eigen stupiditeit - het zal wel het slimste zijn dat een uilskuiken kan doen.

Het materiaal dat hier verkrijgbaar is mag worden gedownload, gelezen en zelfs gekopieerd, maar alleen voor eigen gebruik. Vermenigvuldigen met winstoogmerk is niet toegestaan. Alles is copyright Herbert Blankesteijn, tenzij anders vermeld.

• Terug naar het Intermediairmenu.
• Terug naar het Hoofdmenu Archief Herbert Blankesteijn.