Zero tolerance kinderporno is griezelig

Herbert Blankesteijn

 

Vorige week (5 augustus) is in Groningen een drugshandelaar veroordeeld tot anderhalf jaar cel, onder andere vanwege het in bezit hebben van kinderporno. De veroordeelde is geen  lieverdje - hij had ook illegale wapens en een grote hoeveelheid xtc - maar wat de kinderporno betreft deugt de uitspraak niet.

 

Geert U. had 140.000 pornobestanden op zijn pc. Daar zijn er zegge en schrijve 33 tussen ontdekt die als kinderporno konden worden aangemerkt. Die verhouding maakt het verweer van de verdachte, namelijk dat het 'bijvangst' was van het automatisch downloaden van complete pornowebsites, volkomen aannemelijk. De politie heeft zelf een automatische kinderpornodetector nodig gehad om de bestanden te vinden. Hadden ze met de hand gezocht, dan hadden ze gemiddeld 4200 plaatjes moeten bekijken om er één te vinden waarop een kind wordt misbruikt. Als je elke seconde een foto beoordeelt ben je daarmee bijna vijf kwartier bezig. Waarschijnlijk was na tien minuten en 360 bestanden de conclusie getrokken dat hier geen belastend materiaal te halen viel.

 

Wie 140.000 pornofoto's of -films verzamelt is een vieze man, maar is niet strafbaar. Wie kinderporno in bezit heeft is dat wel. Maar als zo duidelijk de intentie ontbreekt om kinderporno als zodanig te verzamelen (anders had Geert U. er dáár wel 140.000 van gehad) is het niet redelijk iemand daarvoor te veroordelen.

 

'Door het bezit van kinderporno heeft verdachte meegewerkt aan het in stand houden van de netwerken die uit financieel gewin voorzien in de verspreiding en beschikbaarstelling van bedoelde afbeeldingen, waarbij kinderen worden misbruikt,' zegt de rechter in het vonnis. Dat is eenvoudig niet waar. 33 bestanden is niks. Geert U. had er niet eens voor betaald, wat in dit geval voor hem pleit. Er is ook geen aanwijzing dat hij ze zelf verspreidde, voor geld of anderszins.

 

In de bewezenverklaring zegt de rechter verder: 'Hij heeft door het downloaden van grote hoeveelheden pornobestanden, waarbij hij naar eigen zeggen de grenzen opzocht, welbewust de aanmerkelijke kans aanvaard daarmee tevens kinderporno te downloaden.'

 

Wanneer aanvaard je dat risico en wanneer niet? Er zijn al voorbeelden van spyware, die zichzelf stiekem installeert bij het bezoek aan een website, het klikken op een link of het installeren van een onschuldig lijkend programma, en die daarna de bezitter van een pc tegen zijn wil bombardeert met porno. Spyware in een of andere vorm treft volgens recente berichten eenderde van de internetgebruikers. Aanvaard je dus het risico dat je kinderporno downloadt door te internetten? Hoe zit het met de aanschaf van een tweedehands pc, met veelal de bestanden van de vorige eigenaar nog op de harde schijf? Wat te denken van de cd-roms met duizenden pikante plaatjes, die in menige winkel te krijgen zijn?

 

Er ontstaat rond kinderporno een nogal griezelig klimaat. Door de kracht waarmee je het verwerpt laat je zien hoe correct je bent. Soms levert dat tragikomische taferelen op. Begin 2001 werd in Huizen een fototentoonstelling van Ed van der Elsken geannuleerd omdat hij zijn eigen blote kinderen op aanstootgevende wijze zou hebben vereeuwigd. Maar soms worden er slachtoffers gemaakt. Ex-rechter F.F. werd in maart van dit jaar tot drie maanden voorwaardelijk veroordeeld wegens het bezit van kinderporno. Het ging om videobanden en diskettes die volgens de verdediging in Nederland via advertenties zijn verkocht zonder dat Justitie zich daar druk om heeft gemaakt. De rechtbank heeft niet de moeite genomen het  materiaal met eigen ogen te bekijken om te verifiëren of het inderdaad 'kennelijk' ging om seksuele handelingen met of door personen onder de zestien - nog daargelaten of je dat met zekerheid zou kunnen vaststellen. Ook in maart bereikte de dwaasheid in de VS een hoogtepunt toen een meisje van 15 werd gearresteerd omdat ze tientallen foto's van zichzelf via internet had verspreid.

 

Hoe juist het ook is dat een figuur als Geert U. achter de tralies gaat, wat de kinderporno betreft is dit vonnis een voorbeeld van misplaatste nultolerantie. Als stok om de hond te slaan was het niet eens nodig, want de xtc en de wapens van Geert U. waren er ook nog. Een doodgewone oversekste drugshandelaar staat nu ten onrechte te boek als pedofiel. Dit tast de rechtszekerheid aan van normale internetgebruikers: als ze je willen pakken kunnen ze op je pc altijd wel iets vinden.