Herbert zoekt: Zelfmoord op internet

Herbert Blankesteijn

Wisten jullie dat geenszins vaststaat dat ieder mens vroeg of laat aan zijn einde komt? De bewijsvoering voor deze opzienbarende stelling gaat als volgt. Door de explosieve bevolkingsgroei is het aantal mensen dat op dit moment op Aarde leeft, groter dan het aantal van alle mensen die voordien hebben geleefd bij elkaar. Van alle mensen die ooit zijn geboren leeft dus nog meer dan de helft. Op grond van de beschikbare gegevens is zodoende de kans om te sterven kleiner dan 50 %.

Dat is een opbeurende gedachte. Tenzij je graag dood wilt natuurlijk, want dan ben je gedwongen de zaken in eigen hand te nemen.

Ik kom hierop door het nieuws over de collectieve zelfmoord [LINK: http://www.theregister.co.uk/2004/10/12/net_suicide_pact/] van zeven Japanners begin van de week. Het lijkt erop dat ze elkaar hadden gevonden via een chatroom of nieuwsgroep en zo hun gezamenlijke besluit hadden genomen - een verschijnsel dat hand over hand toeneemt. Ik zou denken dat het gevoel van saamhorigheid onder geestverwanten een bepaalde levenslust zou opwekken, maar als de doodswens het enige is dat je bindt, zou het verdwijnen daarvan de saamhorigheid meteen weer opheffen, zodat je weer eenzaam zou zijn en dood zou willen. Moeilijk.

Zo kwam ik ertoe me te begeven in de nieuwsgroepen alt.suicide.holiday en alt.suicide.methods. Een surrealistische ervaring. Overal mensen die manieren bespreken om zichzelf van kant te maken. Tientallen threads per dag. Van een brug springen: hoe hoog de brug moet zijn en hoe diep het water. Met een pistool: hoe je dat precies moet richten voor onmiddellijk resultaat. Pillen: welke stoffen, hoe ze werken en waar ze te krijgen zijn. Hoe lang de doodsstrijd duurt en of het pijn zal doen. Op de vragen komen antwoorden zo stellig dat het lijkt of deze experts het zelf al hebben gedaan.

Mensen beschrijven hun zelfmoordpogingen: hoe ze op het laatste moment niet durfden (luister eens naar het prachtige lied 'Heiloo' van Maarten van Roozendaal). Of ze vertellen hun overwegingen. Ze willen er netjes bijliggen zonder bloed of verminkingen, of, zoals één vertelt, willen niet hun ouders opzadelen met de kosten van een in de prak gereden auto. Verbijsterend vind ik dat. Ooit bedacht dat je ouders de rest van hun leven zitten met de wetenschap dat hun kind eruit is gestapt? Zelfmoord is een extreem zelfzuchtige daad.

Bladerend door de threads begon ik meneer Chen te begrijpen, die op eigen initiatief een brug over de Yangtze in China bewaakt waar tientallen mensen per jaar vanaf springen (De Volkskrant, 9 oktober). Hij heeft in een jaar tijd 42 personen op de brug weten te houden. Chen heeft een baan en is er alleen in het weekeinde. Wat doe je als zelfmoordenaar als je dat weet? Ga je in het weekeinde of juist niet?

Toen ik in Google 'suicide' intikte, zag ik rechts in beeld twee 'sponsored links': het meelevende 'Suicide Thoughts? [LINK: www.GodTest.com]' en de smeekbede 'Dont Do It. [LINK: www.strongfaith.net]' Chens op internet? Mensen die Google vet betalen om anderen te kunnen helpen? Niks hoor. De eerste is een religieuze vragenlijst die je een vraag botweg laat overdoen als je een heidens antwoord geeft, en de andere sluist je zo snel mogelijk naar gratis hulpdiensten, kerken of naar 911 als je niet intekent op betaalde therapie.

Zelfmoord als business, je zou er depressief van worden.