Herbert zoekt: Gadgets zonder
adapters
Herbert Blankesteijn
Ik heb zeven mobiele
telefoons, twee dect-telefoons, drie pda's, vier notebooks, een Archos, een
minidiscspeler, twee digitale camera's en twee camcorders. Het kan zijn dat ik
wat vergeet, maar dit geeft een idee.
De digitale
camera's en de minidiscspeler vallen buiten het bestek van dit stukje, omdat ze
werken op penlitebatterijen. Het gaat me vandaag namelijk om de adapters die je
gedwongen bent te gebruiken bij elk apparaat dat géén normale (liefst
oplaadbare) celletjes accepteert. Die adapters zijn allemaal anders: andere
vorm, ander aansluitstekkertje, andere uitgangsspanning, enfin, het komt erop
neer dat je voor elk apparaat een aparte adapter nodig hebt. Ben je een keer
van huis zonder je adapter, en de accu van je telefoon raakt leeg, dan kun je
hoog en laag springen, je vindt nergens de juiste adapter en je kunt niet
bellen. Gaat een adapter stuk, dan zoek en betaal je je scheel om hem te
vervangen.
Een uitzondering
geldt, soms, binnen één merk. Ik heb drie Nokia's en de adapters zijn goddank
uitwisselbaar. Voor mijn twee Ericssons geldt hetzefde. Des te meer was ik
gefrustreerd toen ik merkte dat de adapters van mijn twee Siemenstelefoons
verschillend waren. Toen ik vorig jaar op de Cebit in Hannover een
Siemens-adapter nodig had, bleek zelfs op de stand van Siemens niemand te
beschikken over de adapter voor het type in mijn binnenzak.
Ik snap dat het
ontwerp van een apparaat de vorm van de accu dicteert, bij telefoons zowel als
camcorders en andere machientjes, en dat je dus niet moet hopen op universeel
uitwisselbare accu's. Maar dat de fabrikanten bij min of meer gelijksoortige
apparaten als telefoons, pda's en muziekspelertjes het niet eens kunnen worden
over één werkspanning en één connector, dat vind ik zielig. Voor mijzelf wel te
verstaan. Het betekent een la vol draderige rommel thuis, en kilo's extra bagage
op vakantie. En wat de deur dichtdoet is het feit dat die stomme adapters
altijd ruimschoots groter moeten zijn dan het stopcontact waar je ze insteekt,
zodat het stopcontact ernaast - soms zelfs de stopcontacten aan weerskanten -
niet gebruikt kan worden. Als je tien of meer van die rotadapters hebt, kun je
ze moeilijk allemáál aan het uiteinde van een slof plaatsen.
Lang heb ik
gedacht dat het noodzakelijk was, een adapter buitenboord. De omvang van een
adapter wil je toch niet in je telefoon, bijvoorbeeld. Maar waarom weegt de
adapter van mijn Asus-notebook bijna 700 gram (inclusief snoer) en die van mijn
Toshiba de helft? Die van de Toshiba had ik liever in de pc geïntegreerd gehad,
ten koste van een iets grotere en zwaardere computer, dan zou dat geklooi met
die draden tenminste beperkt worden tot het spannen van één uitwisselbaar
netsnoertje.
En waarom kan het bij
scheerapparaten wél? Ik heb twee oplaadbare scheerapparaten, een Philips en een
Braun. De Braun bijvoorbeeld heeft wel iets weg van een mobieltje. Hij is niet
veel groter en niet veel zwaarder dan
mijn Nokia's (200 gram ipv 150). De Philips en de Braun eten allebei
grif 220V uit het stopcontact, met uitwisselbare snoeren. Ik kan ze zelfs
opladen met het netsnoer van de ghettoblaster als het zo uitkomt: ze hebben een
standaard 220V-contrastekker.