Koop nog gauw een VHS

Herbert Blankesteijn

Beet weet nog goed de prijs van zijn eerste vhs-videorecorder: 1200 gulden, zo rond 1985. Een modale video kost nu minder dan honderd euro. De vraag is ingezakt [LINK: http://www.google.nl/url?sa=U&start=1&q=http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/4031223.stm&e=7629] door de opkomst van de dvd-speler, zegt elektronicaketen Dixons, en om die reden houdt dit bedrijf na Kerst op deze apparaten te verkopen.

Wat moeten we daarvan denken? Beet vindt het moeilijk te geloven dat een opnameapparaat het loodje legt door de opkomst van afspeelapparaten. Als dat waar is, dan betekent dat dat de meeste mensen de 'videorecorder' niet gebruiken om programma's op te nemen. Zulke mensen zijn er vast wel maar waarschijnlijker is dat de combinatie van dvd-spelers, dvd-recorders en de recente opmars van de harddiskrecorder de vhs de das omdoet.

De vhs is nog niet zomaar verdwenen. Volgens JVC [LINK: http://www.google.nl/url?sa=U&start=1&q=http://www.emerce.nl/nieuws.jsp%3Fid%3D407810&e=7629] worden er in Nederland nog altijd honderdduizenden verkocht. Maar de stap van Dixons is wel een duidelijk teken. Wat moet de consument nu doen?

Beet zegt: koop er eentje, nu het nog kan. Het hoeft niet meteen, maar wel in de komende twee jaar. Zet de doos desnoods ongeopend op zolder. Het is een verzekering. Kies een gangbaar type van een goed merk, zodat u over vijf of tien jaar nog service en onderdelen kunt krijgen. Het gaat niet om de details van beeld en geluid of om de gebruiksvriendelijkheid van de knopjes, het gaat erom dat hij het over tien jaar, en daarna, nog doet.

Waarom? Omdat vhs, en analoge opnamen in het algemeen, robuust, betrouwbaar en duurzaam zijn. Beet heeft nog vhs-opnamen van twintig jaar geleden; deze zijn onscherp, slecht van kleur en het geluid is omfloerst, maar in weerwil van voorspellingen van destijds is er nog wél wat op te zien. Opneembare cd's en dvd's [LINK: www.tdk.nl/consumentengids.pdf] hebben wat duurzaamheid betreft op z'n minst de schijn tegen. De gebruikte materialen moeten gevoelig zijn voor licht en/of warmte, anders kun je niet opnemen met een laserstraal, en daardoor zijn ze niet honderd procent stabiel.

Vergelijk het met een telefoonverbinding met verre streken, met een langspeelplaat of met de ouderwetse kortegolfradio. Er kon nog zoveel ruis, brom, gekras en gefluit doorheen zitten, meestal was het op z'n minst verstaanbaar. Iedereen die ervaring heeft met de moderne mobiele telefonie, weet dat het in het digitale tijdperk anders gaat. Je hebt goede ontvangst, of je hebt niets. Daartussenin zit alleen een rare vorm van gehakkel waar je niets van verstaat, dus dat is óók niets. Een licht beschadigde cd doet het nog perfect, niet te onderscheiden van een gloednieuwe, dank zij wiskundige foutcorrectie. Maar is de beschadiging net iets te zwaar dan is de cd volkomen onbruikbaar. De oorzaak is dat op digitale dragers de informatie staat in de vorm van getallen: één foutje teveel en wat er staat betekent opeens iets heel anders. Bij analoge dragers, denk aan de trillingen in de groef van een lp, kunnen fouten vervelend zijn, maar ze verstoren zelden de herkenbaarheid van de informatie.

Beet heeft onlangs zijn liefste opnames, die van de kinderen als baby's, van vhs op dvd gezet maar durft nog altijd de originele vhs niet weg te gooien. Díe heeft zijn taaiheid bewezen, dat moet je met die dvd maar afwachten. Alleen kopieën op harddisk hebben de juiste duurzaamheid, maar een harde schijf heeft ook het eeuwige leven niet. Vaak maakt een mechanisch probleem (een crash) een einde aan het leven van de harddisk. De analoge vhs-band is de ultieme reservekopie.