Herbert Blankesteijn
(versie met audio
op www.nrc.nl/beet)
Hoe zou u het vinden om rond
te lopen met een miniatuurcamera die automatisch al uw wederwaardigheden opnam
en opsloeg, zodat u later uw hele dag, of uw hele week, nog eens zou kunnen
bekijken? U zou het gezicht kunnen terugzien van iemand met wie u had kennisgemaakt,
misschien kunnen bepalen wanneer u uw tas nog had, of u zou uw kinderen iets
van uw buitenlandse reis laten meebeleven.
Onlangs was Beet bij
Microsoft Research in Cambridge, Engeland. Aldaar gesproken met Lindsay
Williams, die werkt aan de Sensecam, precies zo'n draagbare camera die altijd
waakt. De Sensecam drukt af als er iets gebeurt, bijvoorbeeld bij beweging van
de eigenaar, of als een infraroodsensor waarneemt dat er aan ander persoon in
de buurt komt. Het is, voor alle duidelijkheid, een wetenschappelijk project.
Wat wil Williams ermee?
'Het
gaat me om de tijd die mensen kwijt zijn met zoeken naar verloren spullen.
Brillen, sleutels, dat soort dingen. Op de computer zoek je spullen makkelijk
op, maar in huis niet. Als mijn man sleutels kwijt is, vraag ik hem of hij nog
weet waar hij is geweest. Dus ik dacht, laat ik een computer maken die dat
vastlegt. Sensors zouden moeten waarnemen wanneer hij zich verplaatst en juist
dan het signaal geven om een foto te nemen. Zo krijg je een overzicht van de
plaatsen waar hij is geweest. Het doel is het geheugen van mensen aanvullen.'
Audioweergave: Williams01.mp3
Eenmaal bezig heeft Williams
ook andere toepassingen bedacht.
'Het
is een prachtmanier om elkaars dag te delen. Mijn man gaat rolschaatsen met
mijn dochter van negen en ik mis dat omdat ik werk. Maar ik kan het allemaal
terugzien, ook de valpartijen, omdat de camera juist dan afgaat. Toeristen
kunnen het makkelijker krijgen omdat ze niet meer zelf hoeven fotograferen.
Op
het gebied van geheugenstoornissen werken we nu met het ziekenhuis in
Cambridge. Mensen met een slecht kortetermijngeheugen weten niet wat ze de
afgelopen paar minuten hebben gedaan. Dat moeten ze steeds opschrijven en dat
is heel vermoeiend, vooral voor kinderen. De Sensecam helpt ze daarbij.'
Uitgebreide weergave:
Williams02.mp3
De Sensecam is gemaakt van
standaardonderdelen, maar het is geen commercieel product. Williams is ook niet
van plan ze op bestelling te gaan maken. Het is onderzoek. En het toppunt van
gebruiksgemak zou het in de huidige
vorm ook niet zijn. Wie zijn sleutels zoekt moet alle foto's van de dag een
voor een bekijken. Dat kunnen er zo'n 2000 zijn. Het bekijken kan in een hoog
tempo, waarbij de dag een soort film wordt, maar dan kunnen details je ontgaan.
Het gezochte moet ook maar net in beeld zijn natuurlijk, al is daarin zoveel
mogelijk voorzien door de Sensecam een extreem wijde hoek te geven. Een nadeel
daarvan is dat de gemaakte plaatjes niet erg geschikt zijn voor in het
fotoalbum. Het zal wel even duren voor je intikt 'sleutels' en de pc tovert
automatisch het plaatje tevoorschijn waar ze op staan. Dat zou ingrijpende
vorderingen (en prijsdalingen) vereisen op het gebied van
beeldherkenningssoftware.
Overigens zijn er ook
privacyproblemen. Wat dat betreft is de Sensecam een extreme uitvoering van de
cameratelefoon, die in veel gelegenheden al verboden is. Als iedereen ermee
loopt, is ook iedereen voortdurend in beeld. De plaatjes die dat oplevert
kunnen worden misbruikt en dat is ook al gebeurd. Niet iedereen vindt het leuk
als foto's van zijn of haar dansvloeractiviteiten op internet terechtkomen.
Lindsay Williams realiseert zich dat en vindt ook dat daar een oplossing voor
moet zijn, voordat de Sensecam, of iets wat erop lijkt, op de markt kan komen.