Goedkope troep

Herbert Blankesteijn

Regelmatige lezers hadden misschien een vermoeden, ik zal het nu onomwonden bekennen: ik koop graag goedkope troep. Dat geldt vooral voor electronische apparaten, omdat goedkoop daarbij zelden slecht is. Ik herinner me dat een jaar of vijfentwintig geleden de Consumentenbond vaststelde dat slechte platenspelers eigenlijk niet meer werden gemaakt. Het ene na het andere apparaat heeft dat stadium bereikt. Ik heb een goedkope vhs-recorder, een goedkope dvd-speler, een goedkope minidiscrecorder, ik koop goedkope dvd-romspelers voor de pc en goedkope dvd-branders, goedkope pc's trouwens ook, goedkope flatscreens, harddisks, scanners, goedkope telefoons, noem maar op. En met goedkoop bedoel ik het goedkoopste dat ik kan vinden na een paar weken advertenties en folders in de gaten houden.

Het komt bijna nooit voor dat ik daar spijt van krijg. Met de genoemde apparaten is normaal gesproken niets mis. Meestal functioneren ze nog als je ze vervangt, en dan heb je dus een reserve-exemplaar, eentje om elders in huis een functie te geven of om iemand anders een plezier mee te doen.

Afgelopen zaterdag heb ik dus een dvd-recorder van € 189 gekocht bij Het Kruidvat. Hij was van het merk HE, waarvan wij ook een - goedkope - magnetronoven hebben die al jaren prima werkt. Verder ken ik Het Kruidvat van uitstekende goedkope cd's met klassieke muziek en van contactlensvloeistof die half zo duur is als bij de opticien en die precies hetzelfde doet. Ik dacht op dat moment nog niet aan de cd-recordables van Het Kruidvat die volgens een test van een computerblad PC-Active in december 2001 volstrekt ondeugdelijk waren.

Ik heb een doos gepakt, heb 189 euro afgerekend en ben opgetogen naar huis gegaan om met mijn nieuwe dvd-recorder te gaan spelen. Wat een buitenkansje.

Om jullie niet onnodig in spanning te laten: wat is die dvd-recorder van het merk HE (typenummer HE DVDR 960) ontzettend, hopeloos en totaal slecht. Ik had geen idee dat dit nog kon.

Ten eerste wist het apparaat van de 31 kanalen op de kabel er geen vijftien te vinden. De televisie, de goedkope vhs-recorder en de harddiskrecorder hadden op dat punt honderd procent gescoord. Bij het afstemmen met de hand gaf de HE DVDR 960 kanaalnummers op die niet klopten met de frequenties. De enige manier om correct af te stemmen bleek te zijn het in cijfers intoetsen van de juiste frequenties, een mogelijkheid die ik toevallig ontdekte maar die in de handleiding niet stond vermeld. Vreemd was verder dat de handleiding in het Nederlands was, met vertalingen van de menukeuzes, terwijl in de menu's op het apparaat niet voor Nederlands kon worden gekozen. Spreekt de handleiding hardnekkig over Video Instellingen, zie je op het scherm alleen Video Setup. Als het Kruidvat-publiek daar maar uitkomt…

Wat de deur dichtdeed was de werkelijk rampzalige beeldkwaliteit - je zou toch zeggen dat dát nou net standaard zou moeten zijn. Uit vijf verschillende kwaliteiten kon je kiezen, en de op een na beste (SP) kwam in zijn gruizigheid overeen met de allerslechtste instelling van de harddiskrecorder. De beste kwaliteit (HQ) deed denken aan een slechte vhs, met rare, duidelijk zichtbare blokeffecten bij beeldwisselingen. Toen ik twee SP-opnamen had gemaakt, en de instelling had veranderd in HQ voor een opname ter vergelijking, bleken de SP-fragmenten opeens verdwenen te zijn. Er was geen melding of waarschuwing geweest dat dit ging gebeuren.

Ik geloof niet dat ik ooit zoiets heb meegemaakt. Bij alles wat ik probeerde bleek er iets essentieels niet te deugen. Het is een felicitatie waard aan het adres van Het Kruidvat: het bewijs is geleverd dat goedkope electronica nog altijd absolute rotzooi kan zijn. Waarvan akte.