Schandelijk vonnis kinderporno

Herbert Blankesteijn

Ik denk dat ik geen kinderporno op mijn pc heb. Alle porno die ik download bekijk ik - het meeste is zo onsmakelijk dat ik het meteen wegflikker, maar ik ben er nooit kinderen in tegengekomen. Dat geeft me niet de zekerheid dat mijn harde schijf vrij is van zulke troep. Ik kan bijvoorbeeld niet helemaal uitsluiten dat mijn pc is gehackt en door onverlaten wordt gebruikt als opslagplaats voor hun vieze handelswaar. Door een pc te gebruiken met het onveilige Windows, en door een adsl-aansluiting te hebben, aanvaard ik natuurlijk wel dat risico. Dus als er toch op mijn pc kinderporno wordt aangetroffen ben ik daarvoor volledig verantwoordelijk.

Dit betoog lijkt onzinnig, maar ligt dichtbij de redenering van de rechter in de uitspraak vorige week tegen een Groninger die kinderporno op zijn pc had. De veroordeelde is geen lieverdje en zeker niet iemand met wie ik zou sympathiseren - hij had ook xtc en illegale wapens in bezit - maar wat de kinderporno betreft deugt de uitspraak niet.

Geert U. had 140.000 pornobestanden op zijn pc. Daar heeft de politie er 33 (!) tussen ontdekt die als kinderporno konden worden aangemerkt. Die verhouding (0.024) is iets om even bij stil te staan. Het maakt het verweer van de verdachte op dit punt, namelijk dat het 'bijvangst' was van het automatisch downloaden van complete pornowebsites, volkomen aannemelijk. De politie heeft, zoals Netkwesties [LINK: www.netkwesties.nl] op 30 juli heeft gemeld, zelf een automatische kinderpornodetector nodig gehad om de bestanden te vinden. Hadden ze met de hand gezocht, dan hadden ze gemiddeld 4200 plaatjes moeten bekijken om er eentje te vinden waarop een kind wordt misbruikt. Als je elke seconde een foto beoordeelt ben je daarmee bijna vijf kwartier bezig.

Wie 140.000 pornofoto's of -films verzamelt is een vieze man en wie kinderporno in bezit heeft is formeel strafbaar. Maar als zo duidelijk iedere intentie ontbreekt om die kinderporno als zodanig te verzamelen (anders had Geert U. er dáár wel 140.000 van gehad) is het onzin om iemand daarvoor te veroordelen.

'Door het bezit van kinderporno heeft verdachte meegewerkt aan het in stand houden van de netwerken die uit financieel gewin voorzien in de verspreiding en beschikbaarstelling van bedoelde afbeeldingen, waarbij kinderen worden misbruikt,' zegt de rechter in het vonnis. Dat is eenvoudig niet waar. 33 bestanden is niks. Geert U. had er niet eens voor betaald; hij had ze gestolen, wat in dit geval in zijn voordeel pleit. Er is ook geen enkele aanwijzing dat hij ze zelf verspreidde, voor geld of anderszins.

In de bewezenverklaring zegt de rechter verder:'Hij heeft door het downloaden van grote hoeveelheden pornobestanden, waarbij hij naar eigen zeggen de grenzen opzocht, welbewust de aanmerkelijke kans aanvaard daarmee tevens kinderporno te downloaden.'

Wanneer aanvaard je dat risico en wanneer niet? Er zijn al voorbeelden van spyware, die zichzelf stiekem installeert bij het bezoek aan een website, het klikken op een link of het installeren van een onschuldig lijkend programma, en die de bezitter van een pc bombardeert met porno zonder dat deze dat wil. Aanvaard je dus het risico dat je kinderporno downloadt door te internetten? Hoe zit het met de aanschaf van een tweedehands pc? Cd-roms met pikante plaatjes, die in menige winkel te krijgen zijn?

Hoe juist het ook is dat een figuur als Geert U. achter de tralies gaat, dit vonnis stinkt bijna even heftig als de harddisk van de verdachte. Het is op hol geslagen zero tolerance. Het is Kafkaësk zoeken naar een stok om de hond te slaan: een doodgewone oversekste drugshandelaar staat nu ten onrechte te boek als pedofiel. Het tast de rechtszekerheid aan van normale internetgebruikers: als ze je willen pakken kunnen ze op je pc altijd wel iets bruikbaars vinden. Als dit vonnis niet wordt herzien kan dit zomaar het begin zijn van een periode van zedelijk McCarthyïsme.