Gezellig computerweekend

Herbert Blankesteijn

Corrie had vorige week een piekervaring met de muzieksite van de vpro en het optreden van PJ Harvey. Ik zag haar column net nadat ik het vreselijkste computerweekend aller tijden had beleefd.

Ik zou een videootje monteren van zelfgeschoten materiaal. Het monteren ging vlot; ik heb daar intussen ruim ervaring mee. De ellende begon toen ik de video op vhs wilde zetten. Schlemielig probleem: ik miste één snoertje en de winkels waren alweer dicht. Het alternatief was het branden van een dvd, die ik kon kopiëren naar vhs.

In theorie dan. De montagebestanden van twee filmpjes, samen 30 minuten, moesten eerst naar een avi-bestand worden uitgevoerd (kostte 30 minuten), daarna moest ik een dvd-image maken (ruim 2 uur) en toen pas kon ik een dvd branden (5 minuten). Op een pc van een half jaar oud.

Erger was, dat de dvd die ik uiteindelijk had, niet deugde. Het eerste filmpje stond er niet volledig op en wipte halverwege over naar het tweede. Kwam dat doordat het een merkloze rewritable was? Zou de speler die slecht kunnen lezen? Nieuwe dvd gemaakt van dezelfde image, nu op een dvd+r van Philips. Zelfde resultaat.

Zou het image niet goed zijn? Nieuwe image gemaakt á raison van ruim 2 uur, volgorde van de filmpjes maar eens verwisseld, dvd gebrand op de eerste merkloze rewritable. Resultaat: hetzelfde, in die zin dat na het veranderen van de volgorde wéér het eerste filmpje op de dvd vroegtijdig overging in het tweede. Ik heb de dvd afgespeeld op de dvd-speler in de huiskamer en op de pc, en het resultaat was identiek. Het lag dus ook niet aan de speler.

Vastbesloten alles te proberen heb ik een dvd gebrand op een Philips dvd+rw zonder eerst een image te maken. Dat duurde weer ruim twee uur, met het vooruitzicht dat als het resultaat goed zou zijn, het branden van een tweede dvd opnieuw twee uur zou duren.

Het resultaat was goed. Ons systeem, waar toch niet speciaal op is bezuinigd en waar geen illegale software opstaat, levert dus goede dvd's af als je dom te werk gaat, en troep als je het verstandig probeert te doen.

Op zondagochtend mocht ik iemands ouwe Windows 98-pc reanimeren. Voor de allereerste keer had ik op een originele, altijd netjes opgeborgen Windows-cd een onleesbaar bestand had (zelfs op gekopieerde cd's nooit meegemaakt!). Er gingen heel wat mislukte installaties, schijfcontroles, ondeugdelijke opstartdiskettes en pogingen tot formatteren voorbij voordat ik dat doorkreeg en eindelijk de juiste koers kon varen.

Maar dit was kinderspel vergeleken bij het installeren van draadloos internet. Ik had een router, een pc-kaart en een usb-adapter van hetzelfde merk (Kobishi). Ik had een kaartje voor mijn pocket-pc van een ander merk (Pretec), dat het een jaar geleden al eens met de Kobishi-router had gedaan, en een half jaar geleden volledig dienst had geweigerd. Nu voer hij een middenkoers: hij liet zich keurig installeren, vond een netwerk van prima sterkte maar vertikte het daar gebruik van te maken.

De pc-kaart heeft twee notebooks op Win98 tamelijk letterlijk opgeblazen (één is total loss, de andere heb ik na herinstallatie van Windows weer kunnen aanzwengelen) alvorens hij bereid was het te doen op een exemplaar met WinXP waar hij eerder ook al op had gewerkt.

De usb-adapter liet zich netjes installeren op een pc met Windows Me. De sterkte van het netwerk was OK, alleen de pc was met geen stok internet op te krijgen. Waarom kun je niet gewoon een netwerkverbinding aanwijzen en dan de computer dwingen daar gebruik van te maken?

In Windows XP kan dat - min of meer - wel, dus werkte de usb-adapter weer wel met een XP-bureaucomputer. Daar had ik zowaar twee pc's (notebook, bureau, beide XP) aan het draadloze netwerk hangen. En toen ondervond ik aan den lijve dat XP inderdaad [LINK: http://www.webwereld.nl/nieuws/18723.phtml] raar doet met draadloos netwerk. Ik heb alles eraf gegooid.

Na een volledig bedorven weekeinde moet ik vaststellen dat de vooruitgang, in de vorm van XP in plaast van 98, niet valt tegen te houden, maar dat dvd-video en draadloos netwerk nog lang niet rijp zijn voor de mainstream.