Digitale Volkskrant stelt teleur

Herbert Blankesteijn

Toen ik op 12 februari hoorde dat De Volkskrant per 1 maart met een digitale editie zou komen, sprong ik een gat in de lucht. De Volkskrant noemde het een pdf-versie, en organen als WebWereld en Nu.nl zeiden het de krant na.

Een pdf-krant zou voor mij veel voordelen hebben. Ik ben niet altijd thuis als de krant in de bus valt. Online zou ik altijd bij de krant kunnen komen waarvoor ik heb betaald. Andere voordelen zouden zeker zo interessant zijn. Geen afhankelijkheid van een bezorger. Elke krant zou doorzoekbaar zijn op trefwoord. Ook zou ik complete oude kranten kunnen bewaren. Mijn knipselarchief heb ik moeten weggooien omdat het teveel ruimte innam. Digitale oude kranten kun je makkelijk bewaren; ze vullen geen dozen. Heerlijk. En het zou eenderde goedkoper zijn ook.

In de week voor 1 maart kon ik me op de site van de Volkskrant niet aanmelden voor zo'n 'zaterdagplusabonnement' (vijf digitale kranten en een papieren zaterdagkrant). Dus gemaild naar de redactie en naar een collega die ik daar ken. Niemand reageerde.

Op 1 maart - toen op een van de servicepagina's nog steeds stond dat op 1 maart een gratis proef zou beginnen - geen pdf-versie. Bellen. De eerste persoon met wie ik werd doorverbonden verzekerde me dat er een downloadbare pdf-versie zou komen. Vanaf 1 maart kon ik me opgeven voor een abonnement en dan zou ik vanaf 8 maart digitale bestanden kunnen vinden.

Het bleek allemaal onwaar. Er had wel degelijk op 1 maart een gratis proef moeten zijn, maar door een 'storing' was die er niet. Pas op 8 maart zou het voor elkaar zijn, hoorde ik bij mijn derde telefoontje. Waarna later op de dag, dus nog steeds op 1 maart, de Volkskrant me alsnog een link stuurde naar een plek waar de digitale krant stond.

Wat valt er te zeggen van de digitale Volkskrant? Hij valt me zwaar tegen. Er staat precies in wat er in de papieren krant staat, dus daar ligt het niet aan. Ik kan erbij vanuit iedere computer met internetverbinding. Maar hij is niet doorzoekbaar. Waar ik op mijn pc en op internet ieder digitaal document kan doorzoeken, of het een Word-document is, een txt-file, een spreadsheet, webpagina, presentatie of pdf, hebben ze dat bij de Volkskrant onmogelijk weten te maken.

Het is dan ook geen pdf- maar een html-versie die je voor je neus krijgt. De individuele artikelen zijn losse bestanden, oproepbaar als gif-bestand of als html. Maar zelfs in de html-stand werkt het doorzoeken van dat ene stuk niet. Je kunt de krant in deze vorm niet opslaan in een eigen archief voor offline gebruik. De Volkskrant biedt één week aan oude kranten, dat is alles.

De Volkskrant lijkt bang dat lezers elkaar de krant gaan doorsturen, wat met de-krant-in-één-bestand mogelijk zou zijn. Wie weet zijn ze ook bang voor schade aan de verkoop van losse artikelen, want voor het opvragen via internet van een oud stuk wordt geld gevraagd. Wie alle kranten vanaf 1 maart 2004 thuis op schijf zou hebben, zou dat niet meer hoeven doen.

Het is allemaal koudwatervrees. Als abonnee ga ik me niet afhankelijk maken van een ander, die de krant moet gaan doorsturen. Oude artikelen koop ik toch niet, vanwege de exorbitante prijzen. Het stukje waarin de Volkskrant zijn eigen 'pdf-editie' aankondigde is intussen verhuisd naar de betaalde sectie: € 1,15 voor 80 woorden!

Het Nederlands Dagblad [LINK:www.nd.nl] verkoopt al zes jaar een echte pdf-krant - € 1,00 per nummer - dus het kan wel. De Volkskrant in deze vorm is een gemiste kans, en een vorm van minachting van de voordelen van een digitale krant. Doodzonde.