Slecht spellen kost geld

Herbert Blankesteijn

Die zangeres van the Mamas and the Papas, Mama Cass, hoe schreef je haar achternaam ook weer? Mama Cass Elliott: 1960 resultaten in Google. Elliot: 5310. Eliott: 50. Eliot: 407. Dan moet het 'Elliot' zijn. So many people can't be wrong.

Je kunt gokken op het spelvermogen van de medemens; het omgekeerde is ook leuk - gokken op spelfouten. Daar kun je geld mee verdienen, aldus de New York Times van 28 januari. Op de internetveiling eBay (zo schrijf je dat, al is er geen spellingchecker die daarop let) tikken mensen zelf in wat ze aanbieden. De NYT noemt het geval van iemand die een 'labtop' computer kwijt wilde.

Geen onderwijzer die met een rood potlood klaarstaat, maar de fout straft zichzelf. Kopers gebruiken een zoekmachine, en als ze een laptop zoeken, vinden ze geen labtop. Wie 'Compaq' intikt, ontdekt nooit een 'Compact'. En wie een digitale camera nodig heeft mist die zelden gebruikte 'camra'.

Er blijkt nu een gilde van spelfoutjagers te ontstaan. Want op een veiling werkt de wet van vraag en aanbod: wie verkeerd spelt trekt minder klanten en krijgt een lagere prijs. Wie andermans fouten weet te voor-spellen, kan leuk verdienen door expres verkeerde spellingen in te tikken, op de aanbiedingen in te gaan en ze correct gespeld door te verkopen. Alleen slecht spellende kopers hebbens soms geluk, als ze toevallig de goede spelfout maken.

Zo is het bij Google natuurlijk ook. Wie niet kan spellen vindt niet, of zijn site wordt niet gevonden. Zo kan domheid veel geld kosten.

Materiële prikkels tot zorgvuldigheid zijn er voor journalisten niet van nature, maar ze zijn makkelijk te realiseren. Waarom geen bonus-malusregeling voor correctiewerk? Hoe minder fouten de spelling- en grammaticacheckers in je stuk vinden, hoe minder correctiewerk de redactie hoeft te doen en hoe hoger je toeslag. Makkelijk te automatiseren, economisch en rechtvaardig.

Veilingen op internet: