De terabyte-schijf
Herbert Blankesteijn
Vandaag leer ik u een nieuw woord. Het woord is: terabyte. Het is de opvolger van de gigabyte. Harde schijven van een terabyte zijn in zicht en zopas is bekend geworden dat beschrijfbare cd-achtige schijfjes van een terabyte eraan komen. Een terabyte, dames en heren, dat is tweehonderd dvd's.
Voor het noodzakelijke overzicht noem ik u de hele koninklijke familie in volgorde. De eenheid van geheugen is de bit, en die heeft twee mogelijke toestanden. Aan of uit, ja of nee,. Acht bits is een byte, en dat heb je nodig om één letter de specificeren. Duizend daarvan is een kilobyte. Dat is één pagina tekst. Dat maal duizend is een megabyte. Dat is een dik boek, of één foto uit een moderne digitale camera.
Duizend megabyte is een gigabyte. Een gigabyte is een encyclopedie met veel mooie foto's, en een gigabyte is een film in ouderwetste tv-kwaliteit. Een gigabyte is 20 cd's in mp3-vorm. een leuk muziekpakket voor onderweg.
En een terabyte is duizend gigabyte. Dat is honderd films in dvd-kwaliteit én tweeduizend cd's én honderdduizend mooie foto's - en of je daar nou duizend boeken bij doet of niet, die ene gigabyte, dat merk je niet eens. Dát kan over een jaar of drie op één schijfje van 12 centimeter dat u zelf kunt branden.
De techniek die vorige week in Parijs is gepresenteerd is van het Japanse Optware en maakt gebruik van holografie. U kent dat misschien nog van de prachtige geheimzinnige driedimensionale foto's die twintig jaar geleden sensationele tentoonstellingen opleverden. Het bijzondere van holografie is in de eerste plaats dat informatie niet alleen op de buitenkant van een materiaal wordt geschreven, maar in het hele volume. Zo kan je meer informatie kwijt. In de tweede plaats kun gebruik maken van de richting van de laserstraal waarmee je leest en schrijft. Het is bijna niet voor te stellen maar in iedere richting kun je het hele materiaal opnieuw gebruiken. Onderzoekers van IBM hebben een kristal tweehonderdvoudig gebruikt door er in tweehonderd verschillende richtingen informatie in te branden.
Hvd gaat het systeem heten, van Holographic Versatile Disc. In eerste instantie kan er 200 GB op een schijf, later wordt dat een terabyte. Optware wil over twee jaar recorders maken voor de zakelijke markt, voor 20.000 dollar. Schijfjes kosten dan honderd dollar. Een jaar later moeten er consumentenapparaten zijn die zeven keer zo goedkoop zijn. En nog een jaar later kunnen u en ik ze betalen.
Of het de holografische techniek van Optware wordt is natuurlijk niet zeker. Er komen vast concurrerende standaarden. Maar de makers en de gebruikers van opslagruimte hebben straks een groot probleem. Hoe krijgen we die schijfjes vol? Hoeveel films, foto's en muziek wil je bewaren? Wat kost dat als je ze niet illegaal kopieert?
Ik kan één ding bedenken. Eén gigabyte is vijf minuten video uit de camcorder. Een terabyte is honderd uur eigen video. We moeten dus allemaal als gekken video schieten, niks weggooien en alles op hvd branden. Anders wordt de hvd nooit een succes.
Het materiaal dat hier verkrijgbaar is mag worden gedownload, gelezen en zelfs gekopieerd, maar alleen voor eigen gebruik. Vermenigvuldigen met winstoogmerk is niet toegestaan. Alles is copyright Herbert Blankesteijn, tenzij anders vermeld.