Draadloos internet met zakcomputer

Herbert Blankesteijn

Al maandenlang leest Beet dat de markt voor zakcomputers of pda's (personal digital assistants) kwakkelt. Zouden daarom de fabrikanten van deze machientjes over elkaar buitelen bij het uitbrengen van nieuwe versies? Technisch lijkt het goed te gaan; de consument krijgt steeds meer waar voor zijn geld.

Bijvoorbeeld voorzieningen die draadloos internetten mogelijk maken: ingebouwde telefoon, draadloos netwerk of Bluetooth. Of in elk geval uitbreidingsslots waarmee zulke extra's later zijn toe te voegen. Internetten met een zakcomputer is prettiger dan met een telefoon, omdat het scherm ruimer is en omdat je makkelijker letters invoert. Zakcomputers bieden veelal een 'virtueel' toetsenbord waarop je met een pennetje letters aanwijst, of ze hebben handschriftherkenning. Sommige hebben een toetsenbordje dat je met de duimen bedient.

Een zakcomputer met ingebouwde telefoon is het makkelijkst internet op te krijgen. Een voorbeeld is de Xda, verkocht in combinatie met abonnementen van O2, alias Telfort. Zeker als het abonnement is inbegrepen zal het instellen van het apparaat geen probleem zijn. Men internet dan via gprs en niet via een inbelnummer, wat als voordeel heeft dat de verbinding steeds snel tot stand komt (wat providers ook zeggen, een 'always on' verbinding is een illusie). Wie met zo'n 'smartphone' toch liever een inbelnummer kiest om de kosten te drukken (zie de vorige Beet), moet aan de instellingen sleutelen. Xda's zijn ook los te koop; over de mogelijkheden is veel te vinden op www.xda-developers.com.

Het is verstandig gebruik te maken van sites die op zakcomputers zijn afgestemd. Gewone sites hebben voor de pda drie nadelen. Ze zijn ontworpen voor een groot schermformaat - op het scherm van een zakcomputer zie je dus maar een deel van de pagina. Bovendien zijn ze 'zwaar' door plaatjes en dergelijke, en dat maakt ze traag. Ten derde zijn ze door deze overvloed aan kilobytes (200 kB per pagina is geen uitzondering) extreem duur. O2 heeft een relatief laag gprs-tarief van €1,50 per MB; dat is bij dergelijke pagina's dus 30 cent per pagina. Sites voor pda's zijn klein en licht, dus snel en goedkoop. Die zijn te vinden via bijvoorbeeld http://pda.startpagina.nl. De wapsites uit de vorige Beet zijn nog magerder; vaak maar enkele honderden bytes pure informatie.

Een pda met Bluetooth kan internettoegang vinden via een telefoon die ook Bluetooth heeft. Deze verbinding tot stand brengen is soms lastig. Beet kan alleen maar aanraden de verkoper van zo'n apparaat te laten helpen. Voordeel van deze constructie is, dat je later óf de telefoon óf de zakcomputer kunt vervangen. Men is flexibeler.

Via Bluetooth treedt de telefoon op als modem voor de pda. Ook hier kan de kostenbewuste consument een afweging maken. Wie de verbinding snel tot stand wil zien komen en graag betaalt per kB in plaats van per minuut, gebruike gprs. Beet meldde in de vorige aflevering te wappen met de waptelefoon via een wap-inbelnummer van de telefoonprovider; bij het internetten vanaf de zakcomputer kiest Beet het inbelnummer van de eigen internetprovider, het nummer dat de modem thuis ook kiest. Werkt prima en heeft hetzelfde voordeel, namelijk dat het overtollige beltegoed zo wordt opgemaakt.

Zakcomputers met een draadloze netwerkvoorziening (Wifi) kunnen overal internetten waar een toegankelijk draadloos netwerk 'in de lucht' is. Dat kan thuis zijn of op de zaak, en het is in toenemende mate het geval in openbare gelegenheden als vliegvelden en hotels. Soms moet daar stevig voor worden betaald. Soms staat een netwerk per ongeluk open of heeft een privépersoon dat opzettelijk gedaan (zie www.hubhop.nl) en dan is het gratis. Een belangrijk nadeel is, dat deze vorm van draadloos internet alleen plaatselijk beschikbaar is. Wie onderweg internet op wil zonder gepieker, gezoek en gezeur, heeft hier weinig aan.