Opladen zonder snoeren

Herbert Blankesteijn

Hoeveel oplaadapparaten hebt u thuis? Beet zal wel niet representatief zijn, maar het zijn er hier alleen al voor de mobiele telefoons een stuk of zeven. Motorola, Siemens, Ericsson en Nokia zijn daarbij vertegenwoordigd. De verschillende merken zorgen er nauwgezet voor dat hun oplaadapparaten niet uitwisselbaar zijn. De stekkertjes die in de telefoon moeten worden gestoken passen niet bij die van de concurrentie, en alsof dat niet genoeg is zijn de voltages ook nog verschillend.

Ericsson en Nokia moet je nageven dat een oplaadapparaat van het ene type ook werkt op een ander type van hetzelfde merk. Daar kun je als consument nuttig gebruik van maken als een van de telefoons of een van de opladers stuk is. Merktrouw help dan, maar bij Siemens is dat bijvoorbeeld niet het geval.

In een modern huishouden blijft het niet bij telefoons. Er zijn pc-muizen, zakcomputers, rekenmachines, flitsers, foto- en videocamera's, om maar te zwijgen van meer grofstoffelijke apparatuur als scheerapparaten, schroevendraaiers en boormachines - allemaal met oplaadbare batterijen. De meeste hebben eigen oplaadapparaten, en vrijwel nooit zijn deze uitwisselbaar. Sommige hebben ruimte voor normale batterijen, die de consument kan vervangen door oplaadbare exemplaren. Daarvan moet je dan eigenlijk twee sets hebben voor ononderbroken gebruik. Een mobiele telefoon kun je tenminste nog gebruiken wanneer hij aan het oplaadsnoer hangt.

Binnenkort wordt een poging gedaan om een systeem in te voeren dat én standaard is, én veel makkelijker, want draadloos. De Britse startup SplashPower heeft een systeem verzonnen dat geënt is op de manier waarop elektrische tandenborstels worden opgeladen. Deze zet je in een houder zonder metalen contactpunten voor electrische stroom. Dat is veiliger in de natte badkamer.

Het principe dat hierbij wordt toegepast is inductie. Wie op de middelbare school goed heeft opgelet bij de natuurkundeles weet het misschien nog: Als er een stroom loopt door een spoel, levert dat een magnetisch veld op. Is het een wisselstroom, dan komt er een magnetisch veld dat voortdurend van richting verandert. In dat geval wordt er in een andere spoel in de nabijheid door dit magnetische veld weer een stroom opgewekt. Dat gaat het meest efficiënt als beide spoelen in elkaars verlengde liggen.

SplashPower [www.splashpower.com] stelt nu een universele oplader voor die eruit ziet als een muismat. Deze zou op het lichtnet worden aangesloten en moet de eerste spoel bevatten. Opladen is vervolgens eenvoudig: leg welk gadget dan ook op de mat, desnoods een aantal tegelijk, en het gaat vanzelf. Het bedrijf verzekert dat de oplader veilig is voor mens, harddisk en creditcard: de magnetische velden zijn zachtaardig en richten geen schade aan.

Er is wel een addertje onder het gras. Het werkt alleen met apparaten die op deze manier van opladen zijn voorbereid. Ze moeten namelijk een spoel hebben, en electronica die ervoor zorgt dat de opgewekte stroom met zo weinig mogelijk verlies in de accu terecht komt. Om dit ingebouwd te krijgen moet iedere fabrikant afzonderlijk worden overtuigd. SplashPower zegt dat dit jaar de eerste producten op de markt komen, maar niet welke fabrikanten dat dan voor hun rekening gaan nemen.

Beet heeft om te beginnen twijfels over de efficiëntie van het opladen volgens deze methode: worden de batterijen even snel en even volledig opgeladen als met een draadje? Harde gegevens om deze twijfel te voeden of te ontzenuwen zijn er niet. SplashPower heeft zich gepresenteerd op de CES in Las Vegas en op de Cebit in Hannover, beide dit jaar, maar in verband met octrooikwesties geeft het bedrijf geen technische details vrij. Bij het marketen van de vinding zal SplashPower een formidabel kip-eiprobleem tegenkomen: zolang niet een groot deel van de fabrikanten meedoet, is SplashPower niets anders dan de zoveelste oplaadmethode waarvoor je aparte spullen nodig hebt.