Nieuw, goed en snel

Herbert Blankesteijn

Wat goed is komt snel, luidt het gezegde, en soms is het waar. De microcomputer en het web namen de wereld stormenderhand.

Soms komt iets goeds uitgesproken langzaam, laat, of zelfs helemaal niet. De kleurentelevisie was over tijd omdat Philips de markt eerst met zwartwit wilde verzadigen; zo heeft KPN lange tijd adsl tegengehouden. Dat deed KPN onder andere om isdn een langer leven te gunnen - een uitstekende techniek die juist een eeuwigheid beschikbaar is geweest zonder dat iemand ernaar taalde. Ook de dvd was er al vroeg (1997) maar deed drie jaar lang helemaal niets.

Video on demand, nog zoiets. De techniek is er al zeker tien jaar, maar werken doet het niet. Als ik op internet ergens video vandaan wil halen, loop ik meestal tegen een muur van foutmeldingen, ontbrekende codecs en zwart blijvende schermen op. De beste video on demand is nog altijd de videorecorder.

Onlangs stuitte ik op een artikel van ene Gordon Bell, onderzoeker bij Microsoft. Bell leidt het project MyLifeBits, dat probeert alle gegevens die een persoon tijdens zijn leven produceert in één database vast te leggen. Mail, brieven, rapporten, telefoongesprekken, toespraken, agenda, foto's, video, alles. Bell zelf is proefpersoon. Al zijn telefoongesprekken worden door de spraakherkenner gehaald, zodat ze doorzoekbaar zijn. 'Wat deed ik allemaal op 19 februari 2000?' of 'Wanneer in mijn leven heb ik op welke manier dan ook contact gehad met X?' zijn vragen die je zo'n database kunt stellen.

Het is een bedenksel waarvan je je afvraagt of het snel zal komen en ook of het eigenlijk wel goed is. Zelf vermoed ik dat het voortkomt uit de wens de nóg snellere computers van morgen iets omhanden te geven.

Nu het artikel van Bell: dat ging ergens anders over. Hij moest het schrijven als strafwerk, omdat hij een weddenschap had verloren over de opmars van videovergaderen. Weet u nog? Minder in de file, minder vlieguren, meer zakelijke contacten, dus meer geld verdienen, dank zij de digitale techniek. Mijn eerste stukje daarover heb ik twintig jaar geleden geschreven. En nu? Hoe vaak vergadert u video?

Gordon Bell had in 1996 gewed dat vijf jaar later de helft van alle nieuwe pc's uitgerust zou zijn met voorzieningen voor videotelefonie. Mokkend stelt hij in 2002 vast dat hij elf weddenschappen heeft gewonnen waarin hij zich als pessimist opstelde. Die gingen over onderwerpen als kunstmatige intelligentie, het aantal internetgebruikers en zelfsturende auto's. Tegenstanders waren coryfeeën als AI-expert Danny Hillis en Nicholas Negroponte. Nu was hij, Bell, eindelijk optimistisch geweest en meteen lag hij op zijn gezicht. Het doet denken aan de Wet van Hofstadter (Gödel, Escher, Bach): Alles duurt langer dan je denkt, zelfs als je rekening houdt met de Wet van Hofstadter.

Bells website verwijst naar video-opnamen van zijn lezingen, maar de bestanden zijn spoorloos. Wat goed is komt tergend langzaam, maar laat is beter dan nooit.