Aan de ketting

Herbert Blankesteijn

Ik heb een verouderde zakcomputer en een dito gsm, omdat ik kleine eigendommen makkelijk kwijtraak. Tijdens een dag buiten de deur verlies ik gemiddeld een halve balpen. Agenda, adressenboek - toen ze nog van papier waren kwamen ze me regelmatig per post achterna. Paspoort, portefeuille, sleutelbos - ik maak al genoeg rampen mee zonder dat ik een kleinood van achthonderd euro in mijn binnenzak heb. Een waarde van honderd euro per stuk is wel de limit.

Mij gaat het om de vervangingswaarde van de hardware. Een vervangende zakcomputer sluit ik een minuutje aan op de pc voor het terugplaatsen van alle gegevens, en ik ben weer het heertje. Als de oneerlijke vinder nummers uit mijn adresboek wil draaien, of zich in mijn agenda wil verdiepen, moet hij dat maar doen. Ik zou een en ander met een wachtwoord kunnen beveiligen, maar dan moet ik om de haverklap dat wachtwoord zelf intikken, en dat heb ik er niet voor over. Gelukkig kan ik over dit soort levensvragen zelf beslissen.

Bedrijven maken zich de laatste tijd zorgen om hun zakcomputerpark, of misschien moet ik zeggen dat IT-consultants bezorgd zijn dat bedrijven dat te weinig doen. De ene medewerker na de andere krijgt een pda van de zaak. Wat hij daar op zet is niet aan regels gebonden, zeker niet als dat ding ook mobiel internet heeft. Bij verlies kan die inhoud in verkeerde handen vallen. Adresboek en agenda, e-mail, presentaties, tekstdocumenten, spreadsheets, databases en zoekresultaten kunnen dan een waarde hebben die ver uitstijgt boven de kosten van het apparaat. Volgens onderzoeksbureau Gartner worden er jaarlijks alleen al op vliegvelden een kwart miljoen zakcomputers verloren.

Wat doen we daaraan? Ten eerste wachtwoordbeveiliging. Een bedrijf kan die verplicht stellen, al is het gebruik van zwakke wachtwoorden niet helemaal te voorkomen. In de tweede plaats aangepaste maatregelen. Een zakcomputer die te lang niet met het thuisnetwerk verbonden is geweest, kan zichzelf afsluiten of zelfs alle informatie wissen. Ligt het apparaat binnen bereik van een draadloos netwerk (op een vliegveld is dat vaak het geval), dan kan in principe de bevoegde systeembeheerder op afstand de inhoud downloaden en dan van het apparaat wissen. Anders kan het machientje een boodschap sturen zodra een dief probeert te internetten. Hi-tech oplossingen genoeg voor veiligheidsbewuste bedrijven, al kosten ze geld.

Maar begin nou eens met een mooie low-tech maatregel. Leg die dingen aan de ketting. In de tijd dat horloges kostbaarheden waren, waren ze ook met kettingen aan de eigenaars bevestigd, kettingen die zelf sieraden waren. Sommige mobiele telefoons, zoals het i-mode-toestel van NEC en de Sharp GX-10 van Vodafone Live, hebben een bevestigingspunt voor een ringetje. KPN geeft er zelfs een trendy sleutelkoord bij. Maak dat een standaard, verplicht het, ontwerp mooie kettinkjes, en sufferds als ik moeten weer moeite doen om zo'n kleinood kwijt te raken.