Wat doe ik voor de kost? Boegbeeld!

Herbert Blankesteijn

Sinds half juli heeft ons land een Partij voor de Informatiesamenleving. De PvdI. Dat is een partij die niet aan verkiezingen wil deelnemen, dus geen normale partij. Het is een partij die alleen geïnteresseerd is in informatietechnologie. Maar dat onderwerp raakt wel bijzonder veel aspecten van de samenleving, dus de PvdI is niet echt een one-issue-partij. Op de site van de PvdI vind je een programma, en er zijn zelfs al kopstukken. Drie om precies te zijn: Roel Pieper, Wim Deetman en Tineke Netelenbos.

Dat zijn klinkende namen. Roel Pieper, die nadat hij tweede man was geworden bij Compaq, een jaar of tien geleden, niets heeft gepresteerd behalve het verzamelen van geld. Bij Philips mislukt, als voorzitter van de raad van commissarissen mede verantwoordelijk voor het echec van het Belgische spraaktechnologiebedrijf Lernout en Hauspie (vertrok daar als een rat van het zinkende schip), en als investeerder betrokken bij verschillende flops zoals de internetprovider Freestart. Pieper slijt zijn dagen als professioneel boegbeeld. Als ergens technologie moet worden gepromoot, verschijnt Pieper. Zijn bekendheid ontleent hij steeds minder aan zakelijke successen of inzichten, en steeds meer aan alle keren dat hij is verschenen om technologie te promoten.

Wim Deetman [112 030114 Wimdeetman.doc] is ook een professioneel boegbeeld. Van Teleac/NOT bijvoorbeeld, dat hij ooit een toespraak lang Teleac-nót noemde (wij die er echt werken zeggen Teleacennootee), zo'n toespraak die door een ghostwriter geschreven wordt. Hij is ook boegbeeld van EPN, het Electronic Highway Platform Nederland, de drijvende kracht achter de PvdI. Wim Deetman spreekt geregeld enthousiast over informatietechnologie, maar het is niet duidelijk of hij ooit een pc heeft aangeraakt. Een lezer van WebWereld schrijft uit betrouwbare bron te weten dat dat niet het geval is.

En dan Tineke Netelenbos, die ik heb geïnterviewd over ICT in het onderwijs toen ze dat als staatssecretaris in haar portefeuille had. Ze moest bekennen weinig van computerzaken te weten maar vond dat geen bezwaar, als een staatssecretaris van buitenlandse zaken die nog nooit over de grens is geweest. Netelenbos heeft lang vastgehouden aan idiote specificaties voor een systeem voor rekening rijden, terwijl een kind begreep dat deze niet haalbaar waren. Toen nota bene Roel Pieper met een verstandiger plan kwam, verving ze het rekening rijden door een kilometerheffing. Zo verdween het oorspronkelijke doel van het rekening rijden: het bestrijden van de files waar en wanneer het druk is.

Het staat vast dat de drie kopstukken geen bijdrage hebben geleverd aan het programma van de PvdI. Maar wat staat er in dat programma? De gebruikelijke stokpaardjes van het Electronic Highway Platform. Telewerken vermindert de files. ICT verkort de wachtlijsten in de zorg, is een sleutelfactor in het onderwijs en helpt de criminaliteit bestrijden. Er moet gestemd worden via internet en de ICT is een gangmaker voor de economie. Maar onthullender is wat er niet instaat.

Niets in de onderwijsparagraaf over het kankergezwel van het downloaden, knippen en plakken op scholen.

Niets over rsi in de passage over gezondheidszorg.

Niets over de uit de hand gelopen schendingen van het auteursrecht. Er is niet eens een juridische paragraaf.

En ook geen milieuparagraaf; geen standpunten dus over de effecten van de computerindustrie, en van de vloedgolf aan wegwerpapparaatjes zoals telefoons, op het milieu.

De PvdI is niet werkelijk geinteresseerd in de gevolgen van de IT, goed of slecht. De PvdI dient vooral het verkopen van IT. Ik zou graag roepen dat de drie kopstukken zich hiermee voor de zoveelste keer blameren, maar ik weet dat dat ze niet kan schelen. Want hun is het begonnen om de publiciteit voor zichzelf. Ze zijn beroeps-panelleden, de Ron Brandsteders, Jacques d'Ancona's en Imca Marina's van de ICT, van de ene schnabbel op weg naar de andere.