Hoe S1m0ne bij mij thuiskwam

Herbert Blankesteijn

Vandaag heeft de postbode een pakje gebracht. Een lang verwacht pakje, van Solarbaby. Ik wist wat erin zat, en heb het eerst een tijdje op tafel gelegd om ernaar te kijken. Wat ik allemaal niet heb gedaan om dit in huis te krijgen…

Het verhaal van dit pakje is maanden geleden begonnen, toen ik een stukje las in de krant over de film S1m0ne. Al Pacino speelt daarin een verlopen regisseur die toevallig in het bezit komt van software waarmee je een actrice kunt simuleren. Zijn levende hoofdrolspeelster is net weggelopen; hij besluit de oplossing te kiezen die hem in de schoot is geworpen en dat gooit zijn leven aardig overhoop - een mooie zin voor op het doosje.

Die film wilde ik wel zien. Maar hij bleek niet meer te draaien, en de dvd - wat ik had gelezen zal wel een recensie van de dvd zijn geweest - kon ik in geen enkele winkel vinden.

Maar er was natuurlijk een veel betere mogelijkheid. Downloaden! Nou, dat viel tegen. Bij Kazaa vond ik verschillende versies, maar S1m0ne (ook te lezen als sim-one) was even ongrijpbaar als de virtuele vrouw in de film: altijd zichtbaar maar nooit aanwezig. De gecomprimeerde versie bij Kazaa bestaat uit twee delen, elk 750 MB. Weken, nee máánden heeft mijn computer gedaan of hij stond te downloaden, maar de bestanden groeiden niet merkbaar. Eén keer had ik een van de delen compleet, en op een of andere manier heb ik die toen per ongeluk weer gewist. Noodlot.

Toen ik doorkreeg dat het zo niet zou lukken, was het nodig iets anders bedenken, want ik móést S1m0ne zien. Ik moest haar hebben. Ik ging kijken bij Amazon en zag daar dat je behalve nieuwe, veel te dure dvd's ook gebruikte exemplaren kunt kopen. De auteursrechtenorganisaties hebben daar moeilijk over gedaan, maar het doorverkopen van tweedehands boeken, cd's en films is niet verboden. Een gebruikte S1m0ne kostte maar 5 dollar, plus bijna het dubbele aan verzendkosten. Te laat zag ik dat de verkoper niet Amazon zelf was, maar een of ander bedrijfje genaamd Solarbaby. Het was begin juni, en Amazon schreef dat ik alarm mocht slaan als ik begin augustus nog niks had. Dat klonk ongeveer als: u wordt nú getild. Geef terug dat creditcardnummer!

Kort daarna zag ik S1m0ne in de winkel, voor ongeveer evenveel als de tweedehandsprijs plus verzendkosten uit Amerika. Ik hield mijn handen thuis. Eerst zien of Solarbaby mijn vertrouwen waard zou zijn. Wachten, wachten.

En vandaag kwam dat pakje. Een dvd, in de originele doos met, precies zoals aangekondigd, een paar heel lichte krasjes die het afspelen niet hinderen. En met een aandoenlijk briefje erbij van Solarbaby: als de zending laat is, geef ons niet de schuld want wij posten echt op tijd. Vind je de verzendkosten te hoog? Die bepaalt Amazon. Als er een probleem is, neem eerst contact op met ons dan kunnen we er wat aan proberen te doen, maar asjeblieft, asjeblieft, plaats geen negatief commentaar over ons op Amazon. Asjeblieft.

Ik heb S1m0ne nu gezien. Ze is lelijk van mooiheid. En er klopt iets niet. De makers van de film hebben geprobeerd een levende vrouw op een computeranimatie te laten lijken - terwijl in werkelijkheid de special-effectsmensen altijd tevergeefs proberen geanimeerde figuren op echte mensen te laten lijken. Maar ja, het verhaal is dan ook dat S1m0ne zo overtuigend is dat iedereen erin trapt. Het is voorspelbaar, maar ik zal er niet teveel over zeggen want misschien wil nog iemand de film kopen, al dan niet tweedehands, of downloaden.

Al was het niet de schuld van de krasjes, S1m0ne viel tegen. Maar dankzij het feit dat ik deze afgelikte boterham per postorder van overzee heb laten komen, weet ik dat Solarbaby deugt. Langzaam, maar zeker, zou hun slogan kunnen zijn.