MIDI en de Mac

Herbert Blankesteijn

Natúúrlijk is de Mac beter dan de pc. Hij is intuïtiever, sneller en niet eens duurder want je moet hem vergelijken met pc's van A-merken die even goed presteren. Hij is ook geknipt voor multimediawerk. Ik heb niets tegen Apple, integendeel, ik heb veel bewondering voor die club, die als het dorp van Astérix de Galliër standhoudt tegen een overmacht van Romeinen. Maar ik zeur vaak als de pc me in de steek laat, dus als er iets aan de Mac niet deugt mag ik ook mopperen.

Vorige week moest ik een radioprogramma monteren. De uitzending zou gaan over computermuziek en ik wilde er deuntjes in gebruiken uit CyberMozart. Dat is een leuk programma; het automatiseert een spelletje dat ooit door Mozart zelf is bedacht. In Das musikalische Würfelspiel worden, door te werpen met een dobbelsteen, menuetten gegenereerd. Een menuet is een kort dansje; Mozart schreef een aantal beginmaten, middenstukken en eindes, en in zijn spel bepalen de dobbelstenen welke daarvan aan elkaar werden geknoopt.

CyberMozart, een programma dat alleen in Mac-uitvoering bestaat, doet dat met een klik van de muis. Ik kon het zonder moeite installeren op mijn Mac, een oud modelletje, maar dat gaf niet want CyberMozart is geschreven voor 68k processors. Met elke klik van de muis onstonden er inderdaad andere notenbalken op het scherm, maar ik hoorde geen geluid als ik op 'Play' klikte. Nu had het programma geklaagd over tekort aan geheugen, en inderdaad heeft mijn Performa vier MB in plaats van de verlangde acht, dus daar zou het wel aan liggen. Welgemoed ging ik naar de studio, waar het allemaal in orde zou komen. Daar staat het vol met moderne Macs, aangezien die op multimediagebied nu eenmaal véél beter zijn.

Op de eerste iMac kon ik CyberMozart keurig installeren, maar opnieuw kreeg ik geen geluid. Ik weet het controlepaneel voor geluid heus wel te vinden, maar dat leverde niets op. CyberMozarts venster met MIDI-instellingen bleef voor mij onbegrijpelijk. Daar zou het dan wel aan liggen.

De technicus, een ervaren Macgebruiker, installeerde CyberMozart op een andere iMac en daarna ook op de machine waarop de eigenlijke montage werd gedaan (met het montageprogramma ProTools). Niets. We slaagden erin de menuetten vanuit CyberMozart te exporteren naar losse MIDI-files, en ook daar was niets mee te beginnen. Dubbelklikken: niets. Geen afspeelprogramma gedefinieerd. Op goed geluk afspeelprogramma's aanwijzen: niets. Openen in Quicktime: niets. Met veel geweld in ProTools persen leverde wat gepiep en geknor op, maar geen menuetten.

Nu gaan Mac-rotten onder de lezers me hopelijk uitleggen hoe het had gemoeten, maar het blijft een slechte beurt. Ik was hier de leek; de Mac is de computer die het zonder fratsen hoort te doen, en MIDI is potverdorie de muziekstandaard der muziekstandaarden. Juist een Mac hoort onder alle omstandigheden te weten wat hij met een MIDI-file moet beginnen, zonder dat de leek in handboeken hoeft te duiken.

Hoe erg de vier gebruikte Macs in gebreke bleven, bleek toen ik de geëxporteerde MIDI-bestanden meenam naar een pc. Klik, en daar pingelde het menuet er lustig op los. Dát is dus intuïtief, dát is gebruiksvriendelijk. Terwijl de bestanden nota bene uit een Mac-programma kwamen. Ik kon ze openen in Media Player, in Quicktime, het maakte niet uit. De tijdsdruk was intussen zodanig opgelopen dat ik geen trek meer had in het opzoeken van een MIDI-to-wave-conversieprogramma. Ik heb een microfoon voor de pc-luidspreker gehouden, ben met het bandje teruggelopen naar de studio en zo zijn de menuetten toch nog in de montageMac terechtgekomen.

Het blijft een fantastische machine, de Mac, heel intuïtief en natuurlijk speciaal geschikt voor multimedia. Volgende keer kanker ik weer gewoon over de pc.