Windows zonder

Herbert Blankesteijn

In de VS sleept zich het proces voort over de monopoliepraktijken van Microsoft. Even voor de duidelijkheid: Microsoft is vorig jaar in hoger beroep schuldig bevonden aan het op illegale wijze handhaven en uitbreiden van zijn monopolie. Het gaat nu om de straf.

Justitie en negen van de oorspronkelijk achttien procederende staten willen een schikking. Dat is geen schikking in de gebruikelijke betekenis van het woord. Een schikking is meestal het afkopen van rechtsvervolging. Een bekeuring is een schikking. Betaal je de bekeuring niet, dan kom je voor de rechter en die gaat dan kijken of je schuldig bent, of je veroordeeld moet worden, en wat dan een passende straf is. De straf wordt normaal gesproken door de rechter opgelegd, zonder inspraak van de dader.

Hier is het dus anders. 'Schikken' houdt hier in dat de schuldig bevonden dader mag meepraten over de straf die hij krijgt. Ik ben geen jurist, het is misschien normaal, maar ik behoud mij het recht voor dit gek te vinden. Wat voor straf had u zelf in gedachten, mijnheer Gates? Nou, dat was bijvoorbeeld het geruchtmakende idee om scholen te voorzien van gratis Windows. Dat leek een groots gebaar als je de verkoopwaarde van al die cd's in aanmerking nam, maar het zou Microsoft bijna niets kosten, en het zou geweldig helpen bij het in stand houden van het monopolie waar het nou juist om begonnen was, ten koste van bijvoorbeeld Apple. Terecht is dit plan weggehoond; je vraagt je af waar Microsoft de gore lef vandaan haalde om dit als straf voor te stellen.

Over het eerste schikkingsvoorstel een paar maanden geleden was Microsoft zeer tevreden. Hoe kan in hemelsnaam een straf een straf zijn als de gestrafte zeer tevreden is? Microsoft kon niet eens de beschaving opbrengen te doen alsof het heel erg pijn deed. Gelukkig moesten Justitie, de negen staten en de dader hun huiswerk van de rechter overdoen.

Nu zijn er ook negen staten die doorprocederen, althans een straf proberen te verzinnen die door Microsoft niét leuk wordt gevonden. Ze denken aan het weghalen van onderdelen van Windows die Microsoft er in het recente verleden aan heeft toegevoegd, zoals Internet Explorer en de Mediaspeler. Ik zou dat geweldig vinden, want ik moet veel moeite doen om die ellendige Mediaspeler voor het afspelen van muziek buiten werking te stellen.

Microsoft beweert nu dat deze programma's niet verwijderd kunnen worden. De ene deskundige na de andere staat dit voor de rechter aan te tonen dan wel te weerleggen.

Deze gang van zaken toont aan hoe geperverteerd de rechtsgang is. Het is namelijk heel simpel en zelfs voor een rechter te begrijpen. Je kunt alles programmeren. Dus kun je ook software maken die doet wat Windows doet, zonder dat daar een Internet Explorer of een Mediaspeler in zit. Het bestuderen van de broncode van Windows is daarvoor absoluut onnodig.

Wat meer is, eerdere versies van Windows hadden geen browser of mediaspeler ingebouwd. Dat waren aparte programma's. Ze bestaan zelfs nog steeds als aparte programma's; niet alleen als download voor Windows, maar ook voor de Mac, die geen Windows kent. Het zijn dus geen onvervreemdbare onderdelen van Windows.

Microsoft heeft veel moeite gedaan Windows en deze extra software met elkaar te verenigen, niet omdat dat onvermijdelijk was, maar omdat dat goed uitkwam voor het handhaven van het monopolie. Dat is nou precies waar het om gaat. Apple heeft dit soort flauwekul met het besturingssysteem voor de Mac niet uitgehaald, zoals het bedrijf in het antitrustproces heeft getuigd, en ook in Linux is er van die gekunstelde integratie, die Microsoft 'innovatie' noemt, geen sprake. Voor aparte taken heb je aparte software.

Het splitsen van Microsoft was de beste straf geweest, want herhaling van de gewraakte praktijken zou dan uitgesloten zijn. Dat is een gepasseerd station. De op een na beste straf is nu het scheiden van Windows en de extra software: Internet Explorer, Mediaspeler, Outlook Express, Microsoft Messenger, noem maar op. Zo neem je het voordeel weg dat door de gepleegde misdaden is verkregen.