Knagende vraag

Herbert Blankesteijn

In de rubriek 'Knagende Vragen' in Intermediair is onlangs de vraag gesteld waarom konijnen, als ze snoeren van het lichtnet doorbijten, alleen de nuldraad nemen - de 'afvoer' waarop relatief weinig spanning staat.

Ik heb hier meer dan eens gesprekken gevoerd met mijn konijn Flop. Omdat Flop er niet meer is, moet ik het volgende verhaal zelf vertellen. Flop mocht bij mij vrij rondlopen. Dat was gezellig, en overigens vind ik het dierenmishandeling om een beest op te sluiten op een halve vierkante meter. Zeker konijnen zijn daarvoor niet ontworpen.

En Flop al helemaal niet. Hij sprong op het bankstel om zich te laten aaien en kuierde over de vensterbank. Als hij zin had, liep hij twee trappen op naar zolder. Hij kwam vanzelf weer terug, om te eten, of wie weet voor de gezelligheid. Tiktik, tiktik, met zijn nageltjes over de trap.

Maar op den duur moest ik zijn bewegingsvrijheid beperken. Flop bleek namelijk een huppelend destructiebedrijf. Behang, deurmatten, bezems, drempels, kleren, tassen, platenhoezen - niets was veilig. Er trad een natuurlijke selectie op. Alles wat hij lustte, verdween. Óf ik was er op tijd bij en het werd in veiligheid gebracht, óf het ging, onherstelbaar beschadigd, de vuilnisbak in. Voor honderden euro's richtte het beest schade aan. Een hond is nog altijd duurder, troostte ik mezelf.

Onroerend goed en onmisbaar meubilair moesten beschermd worden. Houten meubels smeerde ik in met een dun laagje groene zeep. Deurposten werden beschermd met gaas. Snoeren werden weggestopt of met gaas omwikkeld, spleten dichtgetimmerd. Het was een wapenwedloop. Flop mocht de huiskamer niet meer uit, omdat boven teveel apparatuur stond met kwetsbare draden.

Evengoed sloeg hij toe als ik even niet oplette. Het snoer van de stofzuiger nam hij te grazen toen ik het apparaat een moment onbeheerd in de woonkamer achterliet. Bij dit soort gebeurtenissen viel mij op, ook bij andere konijnen trouwens, dat de snoeren wel kaal geknaagd werden, maar niet dóór. Ook ik heb twintig jaar gedacht dat konijnen een geheimzinnig instinct hebben, dat ze op afstand houdt van te hoge spanning.

Tot ik op een dag in haast het huis verliet en de deur van de huiskamer open liet staan. Toen ik na een uur terugkwam was het hele huis stroomloos. Alles op zwart. Waar was Flop?

Ik vond hem, uiteraard, daar waar het meeste kapot kon. In de werkkamer had hij het snoer van mijn modem doorgeknaagd. De bedrading van het huisnetwerk, coaxkabel, was over een flinke lengte van zijn metalen mantel ontdaan maar nog niet helemaal doormidden. En het netsnoer van de pc had Flop kortgesloten, vandaar de blackout.

U denkt vast dat het konijn geroosterd tussen de puinhopen lag. Helemaal niet. Flop zat er monter en levendig bij en wilde juist aan de boeken beginnen.

Mijn knagende vraag is: hoe kan een konijntje zoiets overleven? Het antwoord luidt vermoedelijk: meestal niet.