Ik scan 'n luchtje

Herbert Blankesteijn

Bij het lezen van het artikel over 'gechipte' mensen, twee weken terug in Intermediair, kon ik een gevoel van misselijkheid niet onderdrukken. Het hele gezin Jacobs uit Florida had een 'Verichip' ingeplant gekregen zodat ze met een bepaalde scanner konden worden geïdentificeerd. Een medische database zou dan hun dossier kunnen ophoesten.

Mijn onpasselijkheid gold niet de voortschrijdende mechanisatie in de gezondheidszorg, niet de privacykwesties (straks word je bij elke deur gescand), en evenmin het idee van een onderhuids, lichaamsvreemd paspoort. Nee, ik werd niet goed van de goedkoopte van het toneelstukje dat werd opgevoerd door Applied Digital Solutions (ADS, het bedrijf dat de Verichip maakt), en een paar ingehuurde figuranten.

Zoals de Amerikanen zeggen, it stares you in the face. Weliswaar erkent Leslie Jacobs, de vrouw des huizes, dat de chip nog niets betekent omdat de scanners nog niet worden verkocht, maar tegelijkertijd houdt ze vol - ook in andere publicaties - dat ze er zo'n veilig gevoel aan ontleent. Ze noemt het zelfs een 'verzekering'. Echtgenoot Jeff Jacobs doet vergelijkbare uitspraken. Hoe kan dat als het systeem nog niet werkt?

Nog ongeloofwaardiger is dit citaat van Leslie: 'Mijn man moest meerdere malen onverwacht naar de eerste hulp worden gebracht. Ik stond dan met mijn handen in het haar, omdat ik niet precies wist welke medicijnen hij slikte.' Dus hij is afhankelijk van medicijnen en ze weet niet welke? Dat is moeilijk te geloven. En als dit een keer problemen heeft opgeleverd doe je daar niets aan? Bullshit.

En dan het tranentrekkende verhaal dat niet pa of ma, met hun concrete behoeften, maar zoon Derek (14) na een tv-reportage opstaat en roept dat hij the first kid on the block met een chip wil zijn. Dus ze bellen ADS. ADS moet er duchtig over vergaderen en strijkt uiteindelijk met de hand over het hart. Het gezin heeft er weliswaar niets aan, maar ja, ze willen het zo graag. En wie heeft nou toch die televisieploegen ingelicht? Vooruit maar weer, die willen het óók heel graag, en je bent als bedrijf filantropisch bezig of je bent het niet.

In dit kletskoekfestival beweert Jeff nog dat dank zij de chip niemand zijn identiteit zou kunnen stelen. Moet ik dat geloven? Het gaat om een transponder met een nummer. Je jat een scanner en scant op straat ongemerkt een willekeurig of een tevoren uitgezocht persoon, of je hackt het algoritme dat geldige nummers genereert (inzake software en creditcards is dat op internet routine). Dan bak je een transponder met zo'n nummer. Wedden?

In mei, toen de familie Jacobs werd gechipt, verkeerde ADS in ernstige financiële problemen. Het kon wat mooie publiciteit wel gebruiken. In plaats daarvan rees de verdenking van overtreding van de wet op de medische databases en stortte de beurskoers met 50% in.