CEO speelt vals
Herbert Blankesteijn
Pal voordat het schandaal van
Worldcom aan het licht kwam, publiceerde de krant USA Today de
opmerkelijke uitkomsten van een onderzoek naar de eerlijkheid van
bedrijfsdirecteuren bij het edele golfspel. Voorpaginanieuws voor USA Today,
maar voor zover ik heb kunnen nagaan hadden de Nederlandse kranten een half
etmaal later alle sociaal-economische ruimte nodig voor Worldcom.
Voor wie het na Enron en
Worldcom nog niet doorhad: CEO's zijn blijkens het onderzoek niet alleen
oneerlijk, maar ook in meerderheid dom genoeg om tegenstrijdigheden in hun
eigen beweringen niet op te merken. Een paar cijfers. 99% van 401 topmanagers
vindt zichzelf eerlijk in het zakendoen. 82% geeft toe vals te spelen bij het
golfen met collega-directeuren. En 66% meent dat wie vals speelt bij golf,
onbetrouwbaar is in zaken.
Wat gebeurt er dan zoal op de
golflinks? Keurige heren met miljoenensalarissen en opties ter waarde van het
tienvoudige schoppen hun eigen bal de struiken uit en die van hun tegenstander
erin, gieten bier op een bal om hem kleverig te maken, rijden er met een
karretje overheen, of schrijven domweg minder slagen dan ze nodig hebben gehad.
Ze vertonen ongegeneerde woedeuitbarstingen en buigen hun clubs dubbel,
desnoods voor de ogen van verbaasde vrouwelijke collega's die dachten dat ze
een spelletje deden. Tijdens opwarmrondes voor toernooien doen ze het expres
extra slecht, omdat dat voordeel oplevert tijdens de wedstrijd zelf. 'Met
sommige mensen is het net een guerrillaoorlog,' zegt een betrokkene. 'Ze zijn
gewend hun zin te krijgen,' aldus een ander.
Tot zover de oneerlijkheid.
De domheid gaat zover dat ze dit ook doen met personen in de buurt die
beroepshalve de eerlijkheid van zakenlieden beoordelen, zoals bankiers. 'Als je
ziet wat ze doen voor een weddenschap van tien dollar, vraag je je af waartoe
ze in staat zijn voor een miljoenenlening,' zegt een investeerder. Een
consultant gespecialiseerd in ethiek van het management was er getuige van dat
twee zakenlieden speelden om een deal van 150.000 dollar, en dat een van
de twee won dank zij twee welgemikte trappen tegen de bal van zijn opponent. De
winnaar bestond het er later tegenover de ethiekspecialist over op te snijden.
De verklaring voor de
tegenstrijdigheden (eerlijk zijn in zaken, vals spelen, én zeggen dat wie vals
speelt, oneerlijk zaken doet) geeft USA Today bij monde van een
organisatiepsycholoog die al 25 jaar met directeuren omgaat. Liegen is in het
zakenleven zo gebruikelijk, dat men wel liegt maar zichzelf geen leugenaar
vindt. De executive is eenvoudig niet meer in staat eerlijkheid te
onderscheiden van bedrog.
De beste illustratie daarvan
geeft de baas van een Newyorks softwarebedrijf: 'Een CEO die niet knoeit bij
golf, vind ik verdacht,' zegt hij. 'Wie goed golft, besteedt kennelijk te
weinig tijd aan zijn bedrijf.' Een mooie oneliner, maar de gedachte dat je
slecht zou kunnen golfen én dat toegeven, komt blijkbaar niet bij hem op.