140 020516 Waar het op staat

Herbert Blankesteijn

Pim Fortuyn was een leugenaar. Hij kocht het lijsttrekkerschap van Leefbaar Nederland door miljoenen te beloven. Toen hij er weer alleen voor stond zei hij dat hij geen geld had en daarom alleen via tv-optredens campagne voerde. Hij gaf zich uit voor professor, wat hij niet meer was, en verkocht net als Karl Marx zijn meningen als wetenschappelijke feiten.

Pim Fortuyn was geen racist. Hij maakte geen onderscheid tussen blank en zwart, wel tussen binnen en buiten Nederland. Voor wie nu in Nederland woont zal worden gezorgd, zei hij, en verder komt er niemand meer in. (Ratten bijten elkaar dood in een te klein hok, maar mensen lossen dat anders op, stond maandenlang elke week in Intermediair. O ja?) Hij verdedigde het recht van achterlijke imams om homohaat te ventileren. Zijn rivalen in de politiek, inclusief journalisten met een eigen agenda, hebben hem moedwillig misverstaan en zo het klimaat helpen scheppen waarin eerst de taarten rondvlogen en toen de kogels.

Pim Fortuyn was niet consequent. Ik weet zeker dat hij zijn numerus fixus voor Nederland zou hebben opgerekt voor buitenlandse CEO's van bedrijven, die zelfs geen inburgeringscursus doen.

Pim Fortuyn was ongeschikt als politicus of bestuurder. Op de dag van zijn dood schreef NRC Handelsblad over zijn compromisloze verleden in Groningen. Bij Leefbaar Nederland maakte hij heibel, en hij liet de partij in de marge achter na er publicitair van te hebben geprofiteerd. Als het hem niet uitkwam debatteerde hij niet. Voor politiek handwerk voelde hij zich te goed. In Rotterdam had hij op zijn eerste dag in de gemeenteraad geen idee hoe zo'n vergadering werkt. De formatie daar liep goed af omdat hij zich er niet mee bemoeide. Als manager had hij één wapenfeit, de OV-jaarkaart, verder was hij alleen succesvol als vrijblijvend columnist en spreker. Als Kamerlid, minister of premier zou hij verschrikkelijk hebben gefaald.

Pim Fortuyn was ouderwets. Hij had geen tekstschrijvers of mediacoaches. Waar de middelmatige Melkerts 's morgens naar de enquêtes kijken om te weten wat 's middags hun mening moet zijn, stond Pim op een zeepkist het volk te mennen.

Pim Fortuyn begreep er niets van. De politiek werkt niet voor niets zoals-ie werkt. Als eerlijkheid zou lonen waren er wel meer eerlijke politici. Als klare taal zou helpen, hoorden we die wel vaker. Hij zou zijn ingekapseld, zoals Bakker of Marijnissen, of geïsoleerd als Koekoek of Janmaat. Wat had ik hem graag zien worstelen en knoeien.

Pim Fortuyn zal nog vaak worden genoemd door mensen die daar beter van denken te worden, verder is binnen een half jaar alles bij het oude. Hulde aan Harry Mens, die de kiezers bezweert niet op LPF te stemmen, bij gebrek aan behoorlijke kandidaten.

Pim Fortuyn had ongelijk. Hij dacht premier te worden, en 87. No way.