Kadaver

Herbert Blankesteijn

Toen ik hoorde van het gekloonde katje Cc, was het konijn Flop al een paar maanden dood. Ik greep een schop, beende de tuin in en begon te spitten.

'Wat moet dat,' grauwde het konijn toen ik zijn overblijfselen had bereikt. 'Wou je m'n graf verschonen of zo?'

'Er zijn nieuwe kloontechnieken,' pufte ik, met de schop nog in aanslag. 'In Amerika kun je al materiaal inleveren van je favoriete huisdier. Het is een kwestie van tijd of je kunt commerciëel een kloon bestellen. En ik mis je, dus ik wou mijn geluk maar eens beproeven.'

'Volgens mij is mijn houdbaarheidsdatum wel verstreken,' verklaarde het kadaver met het sarcasme dat ik zo goed kende. 'Waar in deze verrotte massa dacht jij nog bruikbaar DNA te vinden?'

'Wat haar misschien. Of anders een botje. Die dingen noemen ze altijd als het gaat over mammoeten tot leven wekken.'

'En wat wilde je daarmee dan bereiken? Je weet toch wel dat een kloon gewoon een ander individu is, net als een tweelingbroer? Ik blijf dood hoor.'

'Jawel,' wierp ik tegen, maar je zou er toch ongeveer hetzelfde uitzien en hetzelfde karakter hebben. Het gaat om het idee.'

'Gelul,' snoof Flop. 'Merk je niet dat je het hebt over “mij”? Daar begint het mee. Ik kom niet terug. Je solliciteert naar een teleurstelling.'

Ik zweeg, dus het konijn vervolgde: 'Karakter heeft meer met opvoeding te maken dan met genen. En alles wijst erop dat klonen vroeg verouderen - vraag maar aan het schaap Dolly. Dus mijn kopie zou jong kreupel worden. Dat is mishandeling op termijn. En heb je niet gelezen dat die kat helemaal niet lijkt op zijn origineel? De precieze tekening van z'n vacht ontstaat niet alleen door genen. Toeval, omgevingsfactoren. Dat geldt voor mij ook.'

'Je bent nogal op de hoogte,' trachtte ik de discussie meester te worden. 'Ja, wat verwacht je,' was het antwoord. 'Anders verveel ik me dood.'

Ik prikte de schop in het gazon, op zoek naar een adequate reactie. Flop was me weer voor. 'Heb je niet allang een ander?'

'Oh, Bunny. Dat is anders. Bunny is heel anders dan jij.'

'Mijn kloon is ook heel anders dan ik. Het is een illusie; je wilt terug naar een tijd die voorbij is. Wees blij dat je geen kind kwijt bent. Dáár zijn ze voor aan het oefenen, om de ultieme illusie op de markt te brengen. Lijkenpikkers zijn het. Over tien jaar is het zover. Dat heb ik uit betrouwbare bron.'

'Dus je doet niet mee?' probeerde ik zonder overtuiging. 'Natuurlijk niet. Aan mijn lijk geen polonaise. En wil je me nu weer toedekken?'

Flop draaide zich om in zijn graf. 'Wens Bunny sterkte van me, met zo'n baas.'

En met tranen in de ogen begroef ik mijn konijn voorgoed.