Digitaal kieken nog onvolwassen

Herbert Blankesteijn

Zes jaar geleden was een digitale camera met 640 bij 480 beeldpuntjes (300.000 pixels) heel wat. Ik heb indertijd met een dingetje van Kodak mogen spelen; de foto die als logo van deze column fungeert heb ik ermee gemaakt. Heel geschikt voor toepassing op internet - geschikter zelfs dan de hedendaagse digitale camera's. Vandaag krijg je voor dezelfde prijs (500 euro) minstens twee miljoen pixels, en een dergelijke foto moet je uitvoerig gaan comprimeren wil je hem met goed fatsoen online kunnen zetten. Anders is hij veel te groot en zwaar voor een webpagina.

Maar overigens is digitale fotografie geweldig gegroeid. Niet alleen zijn de aantallen beeldpuntjes verveelvoudigd en is de prijs gezakt; ook de optica is verbeterd, het gebruiksgemak en de mogelijkheden zijn toegenomen. Wat het laatste betreft kun je denken aan USB-verbindingen met de pc, handiger en groter geheugens in de camera, jpg-compressie aan boord, en dergelijke.

Geaccepteerd is het digitale kieken óók. Links en rechts zie je mensen met die dingen rondlopen; er zijn volop sites waar je je digitale plaatjes kunt laten afdrukken.

Bij mij komt die acceptatie hierin tot uiting, dat ik dat papier juist niet meer hoef. Ik geef veel liever een 'slide show' op mijn notebook dan dat ik allemaal van die afdrukjes moet inplakken of in mapjes moet stoppen. Neemt minder ruimte in ook.

Huiskamervraag 1: Kijk je liever naar papier of naar een scherm?

Toch er er verbazend veel overeind gebleven van mijn mening van zes jaar geleden over digitale fotografie. Je betaalt voor een digitale camera nog viermaal zoveel als voor een kleinbeeldtoestel van dezelfde kwaliteit. De laatste hoeft lang zo vaak niet te worden opgeladen (en mijn trouwe Canon spiegelreflex, in 1983 tweedehands gekocht voor 250 gulden, nooit - ik spoel door met de hand), wat op vakantie een apparaat scheelt om mee te nemen, en soms ook verloopstekkers. Als het geheugenkaartje van je digicam vol is moet je een andere hebben, of er moet een pc in de buurt zijn om de volle kaart te legen. Filmpjes kun je in elk gehucht overal ter wereld kopen, maar kaartgeheugens niet. Ze zijn niet eens gestandaardiseerd. En waarom is er nog altijd geen digitaal filmpje dat ik in mijn spiegelreflex kan schuiven en daarna legen in de pc?

Ik heb een digitaal toestel, een Fuji 1400, twee jaar geleden gekocht voor 1000 gulden. De scherpte (1 Mp) kan er net mee door, maar de kleuren zijn matig. Het liefste blijf ik doorfotograferen met die Canon, die lekker weinig automatisch doet. Ik wil dan de ontwikkelde filmpjes op een cd-rom laten zetten, zonder dat er afdrukken worden gemaakt.

Laatst ging ik met die wens de boer op. Wat bleek? Bij de drogist, de Hema en Albert Heijn, kortom al die zaken die voor afbraakprijzen je kleinbeeldfoto's afdrukken en er voor 5 euro een cd-rom en een website bij doen, is het niet mogelijk alléén een cd-rom te laten maken. Opmerkelijk was dat het personeel elke keer eerst zei dat het wel kon, om na bestudering van de voorwaarden te concluderen van niet. Hoe zat dat ook weer met klant-is-koning?

Bij de fotovakzaak kon het wel, maar daar kostte het 2,50 starttarief, een tientje voor de kale cd, en 80 cent voor elk te scannen negatiefbeeld. Euro's wel te verstaan. Dat was, kortom, duurder dan bij zo'n fotocentrale alles laten afdrukken mét een cd-rom erbij. Dus dat laatste heb ik maar weer gedaan, wetend dat dan alle liggende plaatjes op de cd op hun kop worden afgebeeld. Ook weer zoiets…

Huiskamervraag 2: Ik ben heel benieuwd naar andere ervaringen, andere voorkeuren, en andere interessante combinaties van analoog en digitaal. Kom maar op!

Laat niemand dus beweren dat digitale fotografie volwassen is, en kan wedijveren met kleinbeeld. Op dit moment koop ik liever een eigen negatiefscanner dan een nieuwe digitale camera.