Haal je muziek bij Weblisten!
Herbert Blankesteijn
Je kunt niet alles weten, vind ik. Vorige week drong voor het eerst het
bestaan van de Spaanse site Weblisten [www.weblisten.com] tot me door. Door een
paar zoekacties ben ik erachter gekomen dat al in februari van dit jaar
WebWereld en Hccnet (hulde!) het bericht hebben verspreid dat je daar voor
anderhalve euro een nacht lang onbeperkt kunt downloaden. Legaal!
Bij Weblisten hebben ze al in 1998 een contract weten af te sluiten met
alle belangrijke platenmaatschappijen. Ze hebben daardoor een catalogus die kan
wedijveren met die van de downloaddiensten MusicNet en PressPlay samen (deze
hebben elk maar een deel van de commerciëel verkrijgbare muziek). Bovendien
gelden bij deze twee diensten beperkingen voor gedownloade bestanden; je kunt
ze bijvoorbeeld niet zomaar op een cd branden. Bij Weblisten zijn dergelijke
beperkingen er niet. De mogelijkheid om eenmalig flink te downloaden zonder
verdere verplichtingen is bij mijn weten ook uniek.
Ten opzichte van Kazaa en de andere peer-to-peerdiensten is er
natuurlijk het nadeel dat je iets moet betalen. Maar er zijn ook in het oog
springende voordelen. Je kunt in één keer alle nummers van een album vinden -
dat moet je bij de 'illegale' diensten maar afwachten. Je bent zeker van
uniforme kwaliteit - geen bestanden van 96 kbps en 192 kbps door elkaar en
zeker geen tracks die hoorbaar van een LP zijn opgenomen. Er is eenheid in de
naamgeving van de bestanden. Je weet zeker dat je geen bestanden krijgt waarmee
is geknoeid, en je weet (voor wie het interesseert) dat je legaal bezig bent en
dat de artiesten een deel krijgen van het geld dat je neertelt.
Huiskamervraag 1: Wat ben je bereid te betalen per download, en wat
zouden de voorwaarden moeten zijn?
Zo'n one night stand lijkt me onweerstaanbaar. Voor die
anderhalve euro krijg je met een modem drie nummers per uur, dus 24 nummers in
acht nachtelijke uren. Dat zijn twee hele cd's. Kun je gebruik maken van breedband,
dan haal je makkelijk een cd per uur. De kosten komen dan neer op ongeveer een
cent per nummer. Downloaden bij Weblisten is in dat geval verre te prefereren
boven de troep die je krijgt via een peer-to-peernetwerk.
Er is nog een reden waarom iedereen vanaf nu zoveel mogelijk bij
Weblisten moet downloaden. Het kan een signaal zijn aan de platenmaatschappijen:
zo'n dienst, zo'n catalogus, willen we hebben; déze voorwaarden en déze prijs
vinden we acceptabel.
De industrie experimenteert tot nog toe met varianten die iedereen naar
Kazaa jagen, en daar wordt niemand beter van. Misschien kiezen ze op een dag
eindelijk eieren voor hun geld. Volgens het Weblisten-model kan niet alleen
nieuwe, populaire muziek extra geld opbrengen (door de lage distributiekosten
en de veel grotere aantallen misschien wel meer dan via de cd-verkoop); ook
oude muziek kan zo beschikbaar blijven en geld blijven opleveren, zonder dat
het veel kost. Ik vond bij Weblisten bijvoorbeeld in een ommezien het prachtige
antieke album '461 Ocean Boulevard' van Eric Clapton, uit 1974. Die is heus
niet meer te koop.
Als een cent per nummer de prijs is die de consument op internet
redelijk vindt, en van harte betaalt, is elk nummer dat nog via peer-to-peer
wordt binnengehaald voor de muziekindustrie een verloren cent. Een stuiver of
een dubbeltje moet ook haalbaar zijn. Met drie miljard downloads per maand
(cijfer dat ik toevallig vond, betreft augustus 2001 over slechts vier
P2P-diensten) kan dat een aardig zakcentje zijn, gratis geld dat de
maatschappijen tot nu toe moedwillig laten liggen omdat ze hopen op nóg meer
geld.
Het tegenovergestelde kan ook gebeuren: dat de platenbedrijven het
succes van Weblisten bedreigend vinden en de site de nek omdraaien. Dat is wat
Hans Handgraaf verwacht, die met zijn site museekster.com fungeert als
Nederlands loket van Weblisten. Maar dan gaan we gewoon weer allemaal terug
naar Kazaa, of de opvolger daarvan.