Diefstal

Herbert Blankesteijn

Twee jaar geleden heb ik hier de lof gezongen van SETI@Home, een project waarbij computers van vrijwilligers wetenschappelijke berekeningen doen op momenten dat de processor niets omhanden heeft. Zoiets heeft alleen voordelen, zou je zeggen. Lanterfantende computers krijgen iets te doen, wetenschappelijk onderzoek dat anders niet aan rekenkracht kan komen profiteert, en de vrijwilliger krijgt een goed gevoel.

SETI@Home, dat in radioastronomische data graaft naar buitenaardse signalen, is het populairste voorbeeld. Eerder bestond al Distributed.net, dat codes kraakt, en daarna is er een project ontstaan dat de driedimensionale structuur van eiwitten bepaalt, en een ander dat rekenwerk doet voor kankeronderzoek. Als computerbezitter met een werkloze processor heb je het goede doel voor het uitkiezen. Er zijn zelfs bedrijfjes die rekentijd van het publiek willen kopen. Ik heb mijn twijfels over die initiatieven, maar ze bestaan.

Waarschuwingen over gedistribueerd rekenen, zoals het wordt genoemd, hebben ook geklonken. In de meeste gevallen wordt een competitie-element toegevoegd om deelnemers te stimuleren. Op de betreffende sites zijn dan ranglijsten te vinden van de groepen of personen die de meeste data hebben verwerkt. Het gevaar dreigt, las ik eens in New Scientist, dat mensen computers laten aanstaan die anders zouden zijn uitgeschakeld. Daardoor zou SETI@Home een van de grootste broeikasgasverwekkers zijn van de planeet.

Andere, meer concrete gevaren bedreigen inmiddels de vrijwilligers. Omdat het meestal gaat om wetenschappelijk werk, doen veel medewerkers van scholen en universiteiten aan gedistribueerd rekenwerk mee. Soms beschikken deze over snelle computers (betawetenschappers), of over véél computers (systeembeheerders) en zo kunnen ze extra veel bijdragen aan het heil der mensheid, of gewoon hoog scoren in de wedstrijd. Wie dat wil, moet misschien zijn arbeidscontract even nakijken, zoals het geval van David McOwen bewijst.

McOwen had als systeembeheerder van een school in Georgia precies gedaan wat ik zoëven heb geschetst, en dreigt nu te worden aangeklaagd voor computervredebreuk en diefstal van rekentijd. De aanklachten die hem boven het hoofd hangen zijn samen goed voor maximaal 30 jaar gevangenisstraf en een paar ton aan boetes en schadevergoedingen (onder andere voor het weghalen van de software op 500 pc's door ingehuurde experts).

McOwen wist, of kon weten, dat wat hij deed niet mocht. Hij had een overeenkomst getekend dat hij niet zomaar software zou installeren, of overheidseigendom zou gebruiken zonder toestemming. Maar omdat de software alleen in actie kwam wanneer een computer niets stond te doen, is er niemand benadeeld. Hij heeft er zelf niet van geprofiteerd. Hij heeft als het ware doorgedraaide tomaten gepikt om ze weg te geven aan arme sloebers die toch niets konden kopen (excuus voor de pathetische vergelijking). De overheidsdienaren in Georgia denken nu fier een voorbeeld te stellen. 30 jaar!

Has the jury reached a verdict?