Cat games

Herbert Blankesteijn

'Moet je nou horen,' zei ik tegen het konijn Flop. 'Er is nu een computerspel voor katten.'

Flop zat in zijn hok te eten. 'Geen tijd,' klonk het met volle mond.

'Kijk maar op www.cyberpounce.com. Het is niet eens een wild plan, je kunt het gewoon kopen.'

Flop sprong kauwend zijn hok uit, dat zoals gewoonlijk open stond. 'Je dacht toch niet dat ik daarvan opkeek?' vroeg hij. 'Heb je wel eens op een rijtje gezet wat een mallotige dierenproducten er tegenwoordig zijn? Speelgoed en snoepjes en kappers had je natuurlijk allang, je hebt therapie en crematoria, spul tegen slechte adem, voer met extra vitaminen voor de bejaarde hond, restaurantmaaltijden, designmeubelen… Alles wat vroeger verzonnen werd door getikte rijke mensen, wordt langzamerhand normaal. Een computerspel kan daar ook nog wel bij.' Flop inspecteerde een tafelpoot op zoek naar een plekje om zijn tanden in te zetten. 'Het meeste is voor honden en katten, natuurlijk,' voegde hij er zuinigjes aan toe.

'Zou jij dan aan de games willen?, informeerde ik. Flop keek op van de tafelpoot. 'Doe mij maar snoeren,' zei hij. 'Maar voor katten lijkt het me prima. Blijven die krengen tenminste binnen. Eindelijk schoon gras. Wat doet zo'n spel eigenlijk?'

'Tja, bewegende dingen op het scherm en geluiden,' prevelde ik al lezend. 'Het idee ontstond toen een kat met zijn poot de muiscursor achterna zat. Ze hebben dit programma ontwikkeld onder begeleiding van leading Ph.D. animal behaviorists en het is getest op 30 ongetrainde katten. Hier, de filmpjes staan op de site.'

'Je dacht toch niet dat ik daarnaar ging kijken,' sprak Flop uit de hoogte. Hij zat inmiddels op de vensterbank waar hij het gordijn probeerde te herschikken. 'Mensen zijn niet goed snik. De kat kijkt naar de monitor, en de mensen kijken naar de kat. De kopers van dat programma komen er nog wel achter. Die kunnen nooit meer aan de pc zitten zonder dat de kat ze komt lastig vallen.'

'En dan hebben ze weer die software nodig die alarm slaat als er een kat over het toetsenbord loopt,' vulde ik aan.

Flop sprong uit het raamkozijn en vroeg: 'Zal ik nu kranten gaan scheuren of rondjes rennen?'. 'Ren maar rondjes, dat vind ik wel weer eens aardig,' koos ik. Cirkelend rond de salontafel nam het konijn weer het woord: 'Mijn neef Flap heeft eens een leuk spelletje uitgevonden. Katten achterna zitten. Het zijn zulke ongelooflijk laffe niksnutten, ze zijn bang voor alles wat half zo groot is als zijzelf.'

Hij kwam abrupt tot stilstand. 'Weet je wat we moeten doen? Youp van 't Hek vragen of hij een stukje schrijft over katten en over dat spel. Die weet daar wel raad mee!' En van pure blijdschap maakte hij met vier poten tegelijk een luchtsprong.