Opruiïng

Herbert Blankesteijn

Nu de hysterie over geld verdienen op en met internet wat is bedaard, krijgen we weer een helder zicht op wat internet werkelijk de moeite waard maakt. Het getuigt van een wel heel enge visie als je in internet niets anders ziet dan een mogelijke geldmachine. Terwijl startups, financiers, politici, beleggers en journalisten elkaar hiermee gek aan het maken waren, gingen particulieren gewoon hun gang. Mailen, chatten, icq-en, nieuwsgroepen volgen, sites bekijken en zelf homepages maken. Sociaal contact, politieke oriëntatie, de mogelijkheid om zomaar een mening te uiten, artistiek bezig te zijn en eigen werk te publiceren - op internet kan het, zonder dat daar grote bedragen mee gemoeid hoeven zijn.

De internetpioniers van de eerste helft van de jaren '90 hadden allerlei sociale en politieke heilsverwachtingen. In veel opzichten waren die te vergelijken met de economische heilsverwachtingen van vijf jaar later - in ieder geval hebben beide gemeen dat ze niet zijn uitgekomen. Het hoeft niet verheffend te zijn wat mensen doen: via internet kunnen ze ook vervelende meningen uiten, dubieuze activiteiten organiseren en verachtelijke politieke doelen nastreven. Dat is jammer, maar zolang het binnen de grenzen van de wet blijft moet het maar kunnen.

Een goed voorbeeld is de Tuftufclub. De Tuftufclub is, naar ik begrijp, één meneer, die op zijn site (www.tuftufclub.com) actie voert tegen snelheidscontroles. Ik heb deze site met gemengde gevoelens bekeken. Het ideologische uitgangspunt lijkt te zijn dat iedereen zo hard moet kunnen rijden als hij wil. De maker pocht op zijn radardetector, die het hem mogelijk maakt overal te jakkeren waar het ding géén snelheidscontroles verklikt. Hij publiceert lijsten van plekken waar flitscamera's staan en foto's van de politieauto's die bij onverwachte controles worden ingezet. Met instemming meldt hij vernielingen van flitscamera's, met foto's van de verwrongen restanten. Hij verwijst naar flitsservice.nl, die je per gsm waarschuwt waar controles zijn. Hij adviseert tegen elke bekeuring schriftelijk bezwaar te maken en levert een voorbeeldbrief. Dat levert een mooie foto op (het bewijs dat justitie je moet sturen) en je weet zeker dat je 'ze' meer geld hebt gekost dan je zelf moet betalen. Want snelheidscontroles dienen om de automobilist een poot uit te draaien. Milieu? Veiligheid? Nooit van gehoord. Tenminste, met een virtuoze omkering van zaken 'bewijst' de maker

dat snelheidscontroles gevaarlijk zijn: auto's die plotseling remmen als ze de controle ontwaren veroorzaken nogal eens ongevallen. De onvermijdelijke (en sensationele) foto's completeren de bewijsvoering.

Allemaal zo fout als het maar kan, en er moet haast een wet zijn die dit verbiedt. We kennen toch begrippen als opruiïng en uitlokking? Maar de Tuftufclub steelt mijn hart als het wangedrag van de politie wordt getoond. Foto's van politievoertuigen die over de vluchtstrook rijden, die inhalen over een ononderbroken streep, en van agenten die rijden zonder gordel, tonen aan dat de handhavers van de wet net zoveel schijt hebben aan democratisch vastgestelde regels als deze subversief ingestelde particulier.

Een schoolvoorbeeld. E-commerce is dood. Het niet-commerciële internet leeft.