Geen boodschap aan Instant Messaging

Herbert Blankesteijn

Van de verschijnselen rondom internet die ik niet begrijp is Instant Messaging wel de onbegrijpelijkste. Voor wie het niet weet: met een IM-programma kun je zien wie van je kennissen online is - tenminste voorzover ze hetzelfde IM-programma hebben draaien. Deze mensen kun je berichten sturen die onmiddellijk worden ontvangen en waarop ze onmiddellijk kunnen reageren. Een kruising tussen mailen en chatten.

Tot vervelens toe heb ik in het verleden, toen dat nog nodig was, de voordelen uitgelegd van e-mail. Dan noemde ik, naast de snelheid en de goedkoopte, bijvoorbeeld de eigenschappen dat je voor het ontvangen van e-mail niet aanwezig hoeft zijn, en dat je mail kunt beantwoorden wanneer het je uitkomt. Dat zijn grote pluspunten in vergelijking met telefoneren, het voornaamste medium waarmee de mail concurreert. Dus mensen, neem een internetaccount, en zorg dat je baas dat ook doet. Zulke verhalen hield ik een jaar of zes geleden. Dat heel veel mensen teveel mail zouden krijgen om te verwerken was toen al te voorspellen, en dat heb ik ook gedaan, maar mail blijft een magnifiek medium. Ik gebruik het intensief en dank zij een goed gekozen mailprogramma, toepassing van filters en antivirussoftware heb ik zelden klachten.

Maar wat moet je nou toch met dat Instant Messaging, dus met Icq of Msn Messenger? In de eerste plaats is het software waar je stapelgek van wordt. Het programma van Microsoft verplicht je om een hotmailaccount te nemen en je in te schrijven voor een Microsoft Passport. Dat kost niks, maar zulke niet ter zake doende verplichtingen maken me razend. Een gratis krant, op voorwaarde dat je een gratis pot augurken meeneemt. De software van Icq is ongelooflijk slecht geprogrammeerd. Dit jaar heb ik het weer geprobeerd. Toen mijn afkeer was bevestigd, waarover straks meer, bleek de deïnstallatie zo slordig gedaan dat ik zelf de programmamap en handenvol entries uit het register van Windows moest wissen. Die van AOL en Yahoo ga ik niet meer proberen, al was het maar omdat ik zo'n stoorzender niet op mijn scherm wil hebben.

Huiskamervraag 1: Zijn er meer ervaringen met het wrakhout van Icq?

Huiskamervraag 2: Zijn Messenger of de software van AOL en Yahoo beter?

Wat ik tegen IM heb? Het belangrijkste bezwaar, afgezien van twijfels over de veiligheid, is wel dat ik mijn deur openzet voor iedereen die me wil storen. De keren dat ik Icq had draaien kreeg ik om de haverklap gekken uit Brazilië die mij op hun 'contact list' wilden zetten. Kijk, ik moet iedereen kunnen storen, maar anderen moeten mij met rust laten, anders kan ik dit soort stukjes niet schrijven.

Ik weet dat je Icq kunt aanzetten in de 'niet storen'-stand (excuus aan de Icq-liefhebbers als ik verkeerde terminologie gebruik, maar ik ga dat rotprogramma er niet weer voor installeren). Maar waar is het dan goed voor? Dan check ik mijn Icq wanneer het mij uitkomt, en dan kan ik mijn bereikbaarheid op internet beter beperken tot de mail, want die werkt precies zo. En dan kan ik met mail iedere internetter bereiken, en niet alleen de gebruikers van hetzelfde programma als ik heb, en bouwt mijn mailsoftware automatisch een archief voor me op.

Sterker, ik ben via genoeg media bereikbaar: een vaste en een mobiele telefoon, dus ook sms, verder een fax, een brievenbus, noem maar op. Moet ik dan op internet gaan adverteren: hier zit ik, val mij lastig? Want daar draait het op uit. Icq leid tot slap kantoorgeouwehoer zoals je hoort bij de slappe koffieautomaat (en in chatboxen en nieuwsgroepen). Het voordeel van telewerken vind ik juist, behalve mijn reistijd van twintig seconden, dat die tijdverspilling me bespaard blijft.

Huiskamervraag 3: Liefhebbers van Icq, geef me ervan langs!

Instant Messaging als amusement begrijp ik. Soms heb je zin in een kwartiertje lullen. Maar dat het nu in beeld is als waardevol instrument voor het bedrijfsleven, daar kan ik met mijn verstand niet bij. Je ziet het aan wie het gebruikt: mensen die weinig tijd te verliezen hebben, gebruiken geen Icq.