De mislukkingen van de toekomst

Herbert Blankesteijn

Ik kon mijn opwinding nauwelijks de baas toen ik las over de nieuwe uitvinding die zojuist is bekend gemaakt op de Comdex in Las Vegas. Instant Messaging via de mobiele telefoon! Daarmee kun je berichten typen van een gsm naar een pc, en andersom. Werkelijk geweldig; het werkt via de beproefde WAP-technologie. Bezitters van een mobieltje zullen er gebruikers van de Microsoft Messenger mee kunnen bereiken en omgekeerd.

Klinkt dit bekend? Natuurlijk, het is net sms-en. Maar het heeft talloze voordelen. Omdat het via het WAP-protocol verloopt zal het langzamer, duurder en minder betrouwbaar zijn, je zult er weer andere adressen voor moeten onthouden of invoeren, en je kunt er een groot deel van je kennissen niet mee bereiken omdat ze de Microsoft Messenger niet gebruiken. En dat terwijl vrijwel iedereen een gsm heeft, en pc-bezitters via internet gratis kunnen sms-en... Kortom, die nieuwe dienst wordt een doorslaand succes.

Het is makkelijk om jaloers te zijn op de succesnummers in de computerindustrie - ik ben over het algemeen niet rouwig dat ik in een iets andere branche zit. Ik zou best zo rijk willen zijn als Bill Gates, maar zo'n fortuin is voor bijna niemand weggelegd. Een paar jaar geleden heb ik een oprichter van Excite ontmoet. Meer dan honderd miljoen was die jongen toen 'waard'; het bedrijf als geheel deed miljarden. Nu is Excite failliet met een schuld van ruim een miljard, en is de hele boedel voor tien miljoen verkocht aan de minstbiedende. Ik hoop maar dat de oprichters op tijd een paar aandeeltjes hebben verkocht.

En dan hebben zij nog even succes gehad. De meeste jongens en meisjes zijn de hele tijd bezig halfzachte producten te verzinnen zoals het hierboven geschetste, onder het motto 'als het technisch mogelijk is, zal er wel een markt voor zijn.' Het e-book: eeuwig veelbelovend. De Net-pc, een uitgeklede pc met alleen een internetaansluiting: hoor je niks meer over. Of Thirdvoice, software die het mogelijk maakte een soort plakbriefjes op een website te plakken. Verdwenen. Of License2Mail, om mail te sturen naar automobilisten, met een adres op basis van het nummerbord. Ideetje van zoon De Hond van drie jaar geleden; geen idee of het nog bestaat. De web-desktop van www.desktop.com. Foetsie. En WebTV, dat nu al zo vaak gepusht is door bijvoorbeeld Philips (als CD-online, met een cd-i apparaat), Microsoft en WorldOnline dat ik er rekening mee houd dat het opeens weer opduikt.

Huiskamervraag 1: Wie weet er nog meer leuke mislukkingen?

Deze opsomming maak ik uit het hoofd. Als ik er voor ga zitten, heb ik zo de column vol. Maar ik wil nog even terug naar de Comdex, waar je dit soort lieden dus vindt. Ze hebben zich een ongeluk vergaderd om het juiste idee te vinden, hebben zich suf gezocht naar financiers, hebben zich uit de naad gewerkt om het product te maken en staan nu op de Comdex de zekerheid uit te stralen dat de wereld erop zit te wachten. Ik vind dat zo zielig. Wij buitenstaanders weten dat tweederde een faillissement tegemoet gaat, dat de rest met een beetje geluk een boterham bij elkaar kan sappelen, en dat alleen een doodenkele geluksvogel de jackpot wint.

En een van die marktkooplieden was van de week Bill Gates zelf, die een lans brak voor de nieuwste mislukking-van-morgen: de tablet-pc. Het is een kruising tussen een aantal eerdere mislukkingen: Newton, E-mate, Pen-pc en dergelijke. Ik heb zelf een organizer nooit handig kunnen vinden, omdat-ie zwaar is, een opstarttijd heeft, geen normale software gebruikt, omdat je de batterijen in de gaten moet houden en omdat je gezeik hebt met het maken van backups. Goed, niet voor iedereen zijn dat doorslaggevende bezwaren, want de pda's zijn niet aan te slepen. Voor een tablet-pc komt daar nog bij dat handschriftherkenning nooit goed genoeg is, terwijl schrijven met een toetsenbord domweg sneller is. Maar ja, hoe kun je geld verdienen als je de mensen geen onnodige troep aansmeert?

Huiskamervraag 2: Wie is wel enthousiast over de pda?

Huiskamervraag 3: Wie ziet er iets in een tablet-pc?

Over een of twee jaar hoop ik dat we elkaar weer spreken.