Retorisch

Herbert Blankesteijn

(Deze column is ook verschenen in het weekblad Intermediair.)

'Wat kan het mij schelen wat voor besturingssysteem hierin zit?' vroeg de redenaar retorisch, en hij hield retorisch een mobiele telefoon omhoog. Ik was bij een lezing van een van Nederlands weinige spreekvaardige computerdeskundigen. Het ging over het geharrewar op de bureaucomputer: Windows, Linux, Macintosh en hun onverenigbaarheden. Nee, dan het mobieltje. Geen verschillende systemen; als gebruiker hoefde je nergens van te weten - vandaar natuurlijk het succes.

Hij heeft gelijk, dacht ik, wat ik ook altijd denk als ik Jesse Jackson hoor. Maar nu ik tijdelijk een park van drie mobiele telefoons beheer, denk ik daar meer genuanceerd over. Je kunt erover redetwisten wat het 'besturingssysteem' van een telefoon is, maar voor het gemak scheer ik alle standaarden (of liever het gebrek daaraan) over één kam.

Huiskamervraag 1: Wat zou je moeten beschouwen als het 'besturingssysteem' van de gsm?

Ik heb drie adapters met drie verschillende stekkertjes. Ze leveren 6, 4½ en 3,7 Volt. Een verloopstukje helpt dus niet. De adapter van mijn eerste, kapotte mobi, en de oplader voor in de auto, zijn zodoende voorgoed onbruikbaar. Dat geldt ook voor de accu zelf, want ik heb drie verschillend gevormde, niet uitwisselbare accu's. De leuke headset die ik heb gekocht bij mijn eerste telefoon moet ik aanpassen - tenminste, hopelijk is een verloopstukje hier wel mogelijk, hopelijk zijn deze te koop en hopelijk is de prijs acceptabel.

Verwissel de SIM-kaart en je nieuwe toestel werkt. Dat is een van de grote troeven van het gsm-systeem. Als je tenminste geen telefoon hebt gekocht met SIM-lock, een digitaal slot dat je toestel koppelt aan een bepaalde provider. In die val ben ik gelukkig niet getrapt. Helaas heeft mijn oude telefoon mijn bestand telefoonnummers niet op de kaart opgeslagen, maar in het toestel zelf, zodat ik alles opnieuw kan intoetsen - een probleem dat bij computers, ongeacht het besturingssysteem, nauwelijks meer voorkomt.

Die toetsen! Bij computers bestaat, op een enkel detail na, sinds mensenheugenis één standaard. Bij de telefoons vind je de meest wilde verschillen. De spatie zit onder de 1, onder de 0 of onder het hekje. Van kapitaal naar onderkast ga je door een toets vast te houden, door vóór het indrukken een hekje te toetsen, of door na het indrukken een sterretje te kiezen.

Huiskamervraag 2: Wat is beter gestandaardiseerd, de mobiele telefoon of de computer?

En zo kan ik doorgaan. Waar bij de ene de knop zit om te accepteren, zit bij de ander de 'Cancel'-toets, en omgekeerd. De knop die bij de ene het laatstgekozen nummer kiest, roept bij de andere het telefoonboek op. Het ene toestel heeft een gecombineerd knopje voor 'naar rechts' en 'omhoog', terwijl de andere 'rechts' juist combineert met 'omlaag'.

Waar blijft een echte standaard voor mobiele telefoons? Iets als Windows, u weet wel, het systeem, waarbij je op 'Start' moet klikken om te stoppen. Ericsson heeft goede papieren. Bij mijn Ericsson druk je op 'No' om hem aan te zetten.