RSI
door slechte software
Herbert
Blankesteijn
'Voor
het eerst is een bedrijf veroordeeld voor het veroorzaken van RSI bij een
werknemer,' las ik in de krant. Klopt niet, dacht ik, het staat me bij dat
jaren geleden al… En ik ging graven.
Dit
vond ik: Digital is in 1996 in de VS veroordeeld tot een schadevergoeding van
5,3 miljoen dollar aan een aantal kantoorwerkers. Maar dit waren geen
werknemers van Digital. Digital had de toetsenborden van de klagers gemaakt. In
1998 werd Digital in hoger beroep vrijgesproken. Reden: RSI wordt niet
veroorzaakt door een slecht toetsenbord, maar door een complex van factoren
waar het toetsenbord er één van is. Dat is waar. De muis, het werktempo, stress
en de werkhouding spelen ook een rol.
Voor
dat complex is de werkgever verantwoordelijk. Vandaar de primeur in de krant.
Aangezien
ik mijn eigen werkgever ben, probeer ik mijn arbeidsomstandigheden zo
mensvriendelijk mogelijk te maken. Ik moet er niet aan denken dat ik mezelf
voor de rechter sleep. Daarom gebruik ik al vijf jaar een aangepast toetsenbord
(een oude Microsoft Natural, de huidige versie bevalt me niet). Ik heb
trackballs, touchpads, pennen, voetenmuizen, pookjes en spraakherkenning
geprobeerd en in de prullenbak gemieterd. Links muizen bevalt wel, naast sneltoetscombinaties.
Verder let ik op ergonomie, en grijp ik ieder excuus aan om mijn stoel te
verlaten: koffie zetten, de post uit de brievenbus halen, het konijn aaien. Ik
doe zo nu en dan wat oefeningen. Het is allemaal heel persoonlijk.
O
ja, ik heb de Beeldschermtachograaf van de FNV geprobeerd. Dit programma let
erop dat je maximaal twee uur achter elkaar aan de pc zit, en hooguit zes uur
per dag, want dat staat in de wet. Hoewel het een leuke produktiviteitsmeter is
(X toetsaanslagen en Y muisklikken in Z uur) werd dit programma voor mij een
bron van stress. Was ik net lekker bezig, begon dat ding te zaniken over
pauzeren. Van die digitale chef kreeg ik spierverstijving, nekklachten en
hartkloppingen. Ik heb het programma ijlings gedeïnstalleerd. Conclusie: de
Beeldschermtachograaf is er voor mensen die hun werk niet leuk vinden - het
soort mensen waar de vakbond voor bestaat, heb ik wel eens de indruk. De nieuwe
Beeldschermtachograaf 2.0 kost 23,50 bij Full Moon Humanics. CNet heeft
overigens een handvol sharewareconcurrenten, in omvang variërend van 10 kB tot
5 MB.
Dat
brengt me op een factor die vaak wordt vergeten: de software. Slechte software
kan een mens tegen de muren op jagen. Ik heb wel eens de barsten in mijn
aangepaste toetsenbord geslagen omdat het op het scherm niet naar wens ging.
Het arme keyboard kon daar helemaal niets aan doen. Stress door slechte
software is er in veel vormen, maar heel duidelijk en eenvoudig meetbaar is het
als fouten in de software leiden tot extra klikwerk.
Ik
download wel eens nieuwsberichten, en sla deze op. Vaak tientallen berichten
achter elkaar. Talloze fouten in Windows en/of Internet Explorer leiden tot
overbodig geklik.
=
Bij elke site krijg ik een bericht dat zegt: 'Kan het bestand [URL van de site]
of één van de onderdelen ervan niet vinden.' Onzin, de site verschijnt gewoon,
maar ik moet het waarschuwingsvenster wegklikken. Eén extra klik per site.
=
Bij een klik op Bestand komt er geen menu. Ik moet eerst buiten het venster
klikken, op taakbalk of desktop. Eén loze klik per opgeslagen bestand.
=
Bij het opslaan komt er soms een melding 'De webpagina kan niet worden
opgeslagen.' Dit is niet waar; een tweede poging lukt vaak wel. Kost minimaal
vijf klikken (inclusief de loze klik van het vorige punt) en twee
toetscombinaties (voor de bestandsnaam) per bestand.
=
Soms werkt het openen van een gesaved htm(l)-bestand door een klik in Verkenner
niet meer. Vanuit IE lukt dit wel, maar dit kost bij mij per bestand dertien enkele en drie dubbele klikken.
Dit
is verwijtbaar slechte software. Softwaremakers moeten bij veel voorkomende
handelingen het klikken minimaliseren. Als ik door dergelijke baggerware zere
armen krijg, is dat dan de schuld van de softwaremaker? Of is het de schuld van
mijn werkgever dat ik ermee heb moeten werken? De rechter mag het zeggen.