Christendigicratie

Herbert Blankesteijn

Heremetijd, het CDA gaat digitaal.

Voorzitter Marnix van Rij zegt dat het CDA tijdelijk 'digitale leden' wil toelaten, die via internet meepraten over het verkiezingsprogramma. Dat wordt lachen.

Zelf heb ik een vrij primitief idee over wat een politieke partij zou moeten zijn: een groep mensen die het over hun opvattingen en idealen ongeveer eens zijn, en zoveel mogelijk steun proberen te krijgen teneinde hun denkbeelden te verwezenlijken.

Maar de ontwikkelingen gaan zo snel tegenwoordig. Ik weet dat mijn beeld van een politieke partij verouderd is, maar ik kan aan de nieuwe toestand moeilijk wennen. Een politieke partij anno heden is een groep mensen die uit is op macht, en zich voortdurend loopt af te vragen welke opvattingen ze moeten gaan aanhangen om die macht ook te krijgen. Dus als Janmaat teveel stemmen weghaalt bij de VVD, doet de VVD meer xenofobie in zijn uitingen. Als Groen Links te groot wordt, draait de PvdA de milieuknop omhoog. En als het CDA het echt niet meer weet, geven ze iedereen inspraak.

Ik ben benieuwd wat voor vorm dat krijgt. Kun je je eigen wensen mailen, punt uit? Mag je je uitspreken, via een meerkeuzetoets of zo, over mogelijke standpunten? Dat zou te simpel zijn, en een miskenning van de mogelijkheden van internet. Je verwacht op z'n minst chatboxen, gastenboeken en nieuwsgroepen, waar degenen die de moeite nemen om mee te doen, elkaars opvattingen kunnen vernemen en bespreken. Anders kan het CDA gewoon een enquête laten houden.

Het lijkt me geweldig. Een Brede Maatschappelijke Discussie over wat het CDA moet vinden. Ik moet onmiddellijk denken aan de discussie over het energiebeleid in de jaren '70, waar op rokerige avondjes querulanten met teveel tijd alle aandacht opeisten. Dat leverde dus niks werkbaars op, waarna de regering kwam te zitten met de schande dat ze met de resultaten van de BMD niets had gedaan.

Als ik hacker, hooligan, scholier of centrumdemocraat was, dan wist ik het wel. Dan werd ik onmiddellijk digitaal lid, en deed ik mee aan de besluitvorming bij het CDA. Lekker zieken. En de kunst is natuurlijk om zo te zieken dat ze het zo lang mogelijk niet door hebben. Daar kun je zelfs onderlinge wedstrijden in houden. En ik voel aan m'n water dat we het gemiddelde CDA-lid bij die digitale discussie niet hoeven te verwachten.

Ik zie ook mogelijkheden voor partijen die in het politieke spectrum naast het CDA staan. Een speciale task force moet zich via de CDA-sites mengen in de gedachtenwisseling, om de CDA-standpunten zo ver mogelijk bij die van de eigen partij uit de buurt te krijgen. Dat biedt electoraal voordeel. En los daarvan zullen spionnen van andere partijen, en waarschijnlijk ook journalisten, zich als deelnemer aanmelden om te observeren hoe dit proces verloopt. Als het een puinhoop wordt, of als er geen bruikbare resultaten uit komen, is dat nieuws. En de politieke tegenstanders van het CDA kunnen dan vol leedvermaak de christendemocraten afschilderen als een club die niets heeft begrepen van internet.