Herbert Blankesteijn
Kabelbedrijf UPC heeft er weer wat netwerken bijgekocht. Die van
Rotterdam en Dordrecht kostten 4000 gulden per abonnee.
Een voetballer van 40 miljoen vragen ze wel eens of hij van zo'n bedrag
niet zenuwachtig wordt. Meestal is dat niet het geval, 'want in het veld lever
je toch gewoon je prestatie,' of dat soort platitudes.
Nou, die marktwaarde van 4000 gulden maakt mij wél nerveus. Hoe moeten
ze dat aan mij terugverdienen? Ik betaal twee tientjes per maand
kabelabonnement. Dat is net genoeg voor de rente over 4000 gulden, en dan zwijg
ik nog over de overhead die een
kabelbedrijf heeft, en over de noodzakelijke investeringen. Ik ben een
verliespost, en ik maak me plaatsvervangend grote zorgen om het Nederlandse
kabelwezen.
Hoe kunnen ze meer geld uit mij wringen? Abonneetelevisie? Ik abonneer
me niet. Ik heb al teveel televisie; ik denk eerder over een terugkeer naar de
sprietantenne, zodat ik nog maar tussen drie netten hoef te zappen - want in
mijn schaarse vrije momenten wordt er nooit iets behoorlijks uitgezonden.
Minder netten, minder zappen, minder tijdverspilling. Kan ik eens een boek
lezen.
Internet via de kabel? Sorry hoor. Dat kan ik niet eens krijgen, want
mijn kabelmaatschappij (niet UPC) slaapt. Waar ze het wel bieden, wordt het een
puinhoop, met zoekrakende e-mail en strooptrage verbindingen. Bovendien willen
kabelbedrijven monopolist zijn op hun eigen netwerkje, dus als
internetgebruiker ben je bij hun overgeleverd aan beunhazen (internetprovider
spelen is niet hun core business). Er
is geen alternatief, wat ze in hun reclamespots ook mogen brallen over 'keus'.
Voor mij geen internet via de kabel; ik wacht wel op ADSL.
Lang heb ik gedacht dat mijn mediaconsumptie sowieso niet omhoog kon,
vanwege mijn drukke bestaan. Maar er blijken openingen te zijn, mij gewezen
door mijn kinderen. De oplossing is multitasken.
Mijn dochter speelt graag computerspelletjes terwijl daarbij een cd speelt.
Mijn zoon trof ik onlangs aan terwijl hij aan zijn site zat te bouwen, muziek
luisterde via zijn zakminidiscspeler, en met een half oog teletekst én een of
andere soap in de gaten hield, want mijn tv kent split-screen. Ik verordonneerde dat het geluid van de tv uit moest,
zodat ik de weldadige stilte kon vullen met een radioprogramma. Een paar dagen
later zat ik zelf op mijn werkkamer te internetten, met een zaktv op het bureau
voor het schaatsen, en een leuk stukje muziek dat vanaf de harde schijf tot mij
kwam. Eén met het wereldgebeuren!
Dit gaat allemaal uiteraard buiten het kabelbedrijf om. Er is vraag en
ik ben koopkrachtig, maar helaas is er prima gratis aanbod. De kabelexploitanten
zullen mij en de rest van Nederland hun betaalde diensten door de strot moeten
zien te wringen. Hoe ze dat voor elkaar gaan krijgen zonder fysiek geweld is
mij een raadsel.
Intussen denk ik erover mijn diensten als consument aan te bieden aan
UPC, teneinde mijn marktwaarde in eigen zak te steken. Om eruit te halen wat
erin zit overweeg ik een schoonvader te nemen.