De consument betaalt grif

Herbert Blankesteijn

Het Electronic Commerce Platform (ECP) en het Nationaal Chipcard Platform (NCP) zijn ontevreden over het betalen op internet, vernam ik vorige week. Waarom? Er schort iets aan de veiligheid, vooral van de creditcard. Er zijn teveel betaalsystemen waardoor winkeliers het spoor bijster raken. Zo wordt het nooit wat met e-commerce, is de ondertoon, je moet het vertrouwen van de consument winnen voor je electronisch kunt handelen.

De werkelijkheid is heel anders. Het wordt wel wat met e-commerce. In augustus maakte het onderzoeksbureau IDC bekend te verwachten dat de bestedingen op internet de komende drie jaar zouden vertienvoudigen van 2,5 naar 25 miljard op jaarbasis. Nu al 1000 gulden per internetgebruiker! In die periode zal het aantal Nederlanders op internet verviervoudigen, dus per persoon zouden ze 2,5 maal zoveel besteden. Pro Active kwam in oktober met cijfers over '98 en '99: zakelijke bestedingen in een jaar tijd verviervoudigd, de prive-aankopen verdubbeld.

Het is altijd oppassen met onderzoek, maar de tendens klopt heus wel: steil omhoog. De consument maakt zich helemaal geen zorgen over de creditcard en de bijbehorende veiligheidskwesties. De consument koopt zelfs volop in de VS, waar je maar moet afwachten wat service en garantie zullen inhouden.

Is dat soms het probleem? Wordt er door Nederlanders niet genoeg in Nederland gekocht? Volgens ProActive doen Nederlanders bijna tweederde van de bestedingen op Internet in eigen land, dus zo erg is het ook weer niet. Het is ook heel vreemd dat ECP en NCP zich beklagen over het grote aantal betaalsystemen, want de banken in het NCP zijn daar mede schuldig aan, en de detailhandelaren in het ECP zijn vrij om betaalsystemen niet te gebruiken. Een rekening sturen, een acceptgiro, de creditcard. Wat heb je verder nodig? Waarom zou je via Internet betalen als je via Internet koopt? Wie telefonisch koopt betaalt toch ook niet telefonisch? Wie postordert stuurt toch ook geen bankbiljet?

Volgens mij mokken de banken over de grote acceptatie van de creditcard bij de consument. De banken klagen over de veiligheid, terwijl de creditcardmaatschappijen een zeker percentage foute transacties helemaal geen probleem vinden, en na een legitiem protest een betaling gewoon terugstorten.

Het probleem van de winkels is, dat ze boter bij de vis willen. Een acceptgiro bij een internetbestelling, dat durven de meeste niet. Een creditcardbetaling vindt de verkoper ook onzeker, omdat het geld altijd kan worden teruggeëist. Niet de consument is dus bang voor onveiligheid op Internet, maar de handel zelf.

Er zijn de laatste tijd een paar geruchtmakende zaken geweest waarbij hackers in het bezit kwamen van duizenden creditcardnummers. Hoe krijgen ze die? Niet één voor één, door op een kruispunt van internet op de loer te liggen. Wel door lijsten met nummers van klanten te stelen op slecht beveiligde computers van internetwinkels. Met de creditcard is niks mis, wel met de manier waarop de winkels ermee omgaan. Die laten zelf de portemonnee van de klant op de toonbank liggen, en klagen vervolgens dat er een veiliger betaalsysteem moet komen.