Weg met het verbeteren
Herbert Blankesteijn
Weet u wat de omroep, het onderwijs en de computersector gemeen hebben?
Dat alles met de dag beter wordt.
De omroep. Daar wordt wat afverbeterd. De formule van programma's
bijvoorbeeld - stilstand is achteruitgang. In het NOS-journaal is de
duopresentatie gekomen en gegaan, evenals de plotselinge close-ups van de
presentator. In het NOS-Radionieuws (voorheen de Radionieuwsdienst) zijn de
ingelaste interviewfragmenten geïntroduceerd, afgeschaft en intussen weer
teruggekomen. Programma's verhuizen van het ene tijdstip naar het andere, van
de ene zender naar de andere, en soms weer terug naar de oorspronkelijke plek.
Midden jaren '80 bedachten de omroepen dat ze het moesten doen met zo
weinig mogelijk vaste medewerkers. Dus de vaste krachten stierven uit en er
kwamen freelancers. Nu waait er weer een andere wind. Iedereen moet in vaste
dienst, behalve diegenen die zich vestigen als zelfstandig ondernemer met
tenminste vier opdrachtgevers. Enfin, zo kun je pagina's vullen.
De grootste verworvenheid van de afgelopen jaren is de netsamenwerking.
Een paar jaar geleden is besloten dat op
elk net een aantal geestverwante omroepen zou gaan opereren. Aldus is geschied,
en de betrokken omroepen hebben zelfs voorbereidingen getroffen om te gaan
samenwonen. Net nu AVRO, KRO en NCRV een gezamenlijk gebouw gaan betrekken en
het gebouw van NPS en VARA, naast dat van de VPRO, zijn voltooiïng nadert,
blijkt het nóg beter te kunnen: op elk net verwante programma's van verschillende omroepen! En dreigt de VARA zelfs het
bestel te verlaten. Andere gebouwen maar weer? Betere?
De bedoeling van de vrijwel jaarlijkse verbeteringen schijnt te zijn dat
kijkers en luisteraars precies weten waar ze aan toe zijn en de programma's
blindelings kunnen vinden.
Wat het onderwijs betreft kent u de steekwoorden: mammoetwet,
circulaires, middenschool, of toch maar niet, circulaires, basisschool,
circulaires, studiehuis, circulaires, of toch maar niet, circulaires, of
misschien op een andere manier, circulaires, en nog een paar circulaires. Mijn
kinderen krijgen op de basisschool elke paar jaar volkomen andere rapporten,
die in geen enkel opzicht met de voorgaande versie te vergelijken zijn en die
ik mijn ouders absoluut niet kan uitleggen. In die rapporten worden de
leerlingen beoordeeld volgens nóg gedetailleerder en nóg zorgvuldiger gekozen
criteria, die nóg minder op ouderwetse cijfers lijken.
Het dient allemaal om het onderwijs beter en vooral toegankelijker te
maken.
In de computerbusiness wordt alles elk jaar verbeterd met tenminste een
factor twee. De mogelijkheden nemen toe, de snelheid, en niet in de laatste
plaats het gebruiksgemak. We moeten natuurlijk wel telkens de nieuwtjes leren
begrijpen en gebruiken. Om de nieuwe gebruikersvriendelijke systemen onder de
knie te krijgen gaan we verplicht op cursus om de oude onhandige,
onvriendelijke manier, die we uit ons hoofd kennen, af te leren. De grotere
snelheid betekent uiteraard dat we zelf ook iets sneller zullen mogen werken.
Computing wordt met het jaar meer fun, heb ik me laten vertellen.
En toch, en toch. Iets zegt me dat het een hele verbetering zou zijn als
er een paar jaar lang niets zou verbeteren.