Kerstkaart anno 2000

Vakantiegroeten, verjaarsfelicitaties, aankondigingen van feesten, huwelijk, geboorte, echtscheiding en overlijden - ik háát het werktuiglijk pennen van adressen, het plakken van postzegels en natuurlijk het krabbelen van de honderdzevenentachtigste welgemeende groet-met-handtekening. Niet dat dat voor mij een probleem is, want vanwege deze aversie doe ik het gewoon niet.

De komst van mail heeft dit veranderd. Het versturen van een massa boodschappen is nu een kleine moeite, vooropgesteld dat je kennissenkring een beetje online is. Ook het bedenken en maken van een extraatje dat je kaart apart en persoonlijk maakt, is een stuk eenvoudiger. De digitale revolutie ten voeten uit: doordat het geestdodende deel van het proces wordt overgenomen door de computer, kun je je storten op het leuke, creatieve werk.

In 1996 ben ik begonnen met digitale kerstkaarten. En zoals dat gaat bij pioniers, ben ik ieder jaar geconfronteerd met onverwachte verschijnselen.

Mijn eerste electronische kerstkaart was een Van Gogh: een fraaie sterrenhemel van 106 kB. Alles wat je op het scherm kunt krijgen, kan een kerstkaart zijn. Je bent dus niet beperkt tot wat er als kerstkaart wordt verkocht. Eigen tekeningen of collages, gescande objecten (een sparretak?), spul van internet, het maakt niet uit. Het is meteen klaar en kost niets.

De verrassing bestond er dat jaar uit, dat ik van verschillende mensen gepikeerde reacties ontving. Ze waren niet blij dat ze 106 ongevraagde kilobytes moesten ophalen met hun 14k4 modem.

REDACTIE: STARRY.GIF

Daarom pakte ik het in 1997 anders aan. Ik zette een mooi plaatje op mijn homepageruimte, en mailde met mijn kerstwens alleen het adres. Wie geen zin had in kilobytes had toch de wens; de rest kon een moment kiezen dat het uitkwam, bijvoorbeeld in de goedkope uren.

Heel netjes van mij, maar ik hoorde achteraf dat zelfs mensen die bij een bedrijf permanent online zaten, de microscopische moeite van het aanklikken van dat adres niet hadden genomen. Dat is een merkwaardig psychologisch verschijnsel: mensen beklikken makkelijker een bestand dat met de mail is binnengekomen en dat dus op de eigen harde schijf staat, dan een link naar een bestand dat zich nog ergens op internet bevindt - hoewel het exact dezelfde handeling is.

In 1998 was ik bekeerd tot de Ascii-art: afbeeldingen samengesteld uit lettertekens. Voorbeeld:

___,,,^..^,,,___

Zie je wat dat voorstelt? Een kat die over een schutting gluurt. Ascii-art levert prachtige originele tekeningen op, moeilijk te maken maar makkelijk te vinden op internet, die bijna geen schijfruimte of bandbreedte kosten. Bijkomend voordeel is, dat ze in de tekst van een mailtje zijn op te nemen. Ze hoeven dus niet als attachment te worden verstuurd, en de ontvanger hoeft ze niet met een aparte handeling te openen. De lezer die meer wil weten moet maar eens de term Ascii-art in een zoekmachine intikken - en ik weet dat je deze moeite niet zult nemen. ;-)

REDACTIE: TXT.TXT of TXT.GIF

Wat was de instinker in dit geval? In het bijzonder: Outlook Express. In het algemeen: proportionele fonts. Verklaring: in Ascii-art krijgt elke letter evenveel ruimte, alsof er een schrijfmachine is gebruikt. Dat is essentieel, bijvoorbeeld bij het maken van verticale en diagonale lijnen die netjes doorlopen. In tekstverwerkers en in moderne mailprogramma's worden fonts gebruikt waarbij een 'w' meer breedte krijgt toebedeeld dan een 'l'. Bij Ascii-art zorgt dat ervoor dat zorgvuldig geconstrueerde bouwwerken volledig instorten, waarbij de zwaartekracht naar links werkt.

REDACTIE: PROPORTIONEEL.GIF

In 1999 stuurde ik al mijn kennissen een levenslang toegangsbewijs voor mijn online expositie van oude computers, ditmaal weer eens in de vorm van een adres (home.wanadoo.nl/herbertb). Bleek een aantal, en toch niet de domste, begrepen te hebben dat ze bij mij thuis werden verwacht!

Dit jaar profiteer ik van de opkomst van de digitale fotografie, en van het feit dat snelle 56 k modems helemaal zijn ingeburgerd. Ik durf weer een plaatje te sturen. Aan iedereen die ik aardig vind, of door wie ik aardig gevonden wil worden.

REDACTIE: SMAKELIJK.JPG