Olympisch rechtenspel

Herbert Blankesteijn

Het Internationaal Olympisch Comité probeert de verspreiding van informatie over de Spelen op internet te beteugelen. Het bekendmaken van uitslagen wordt vertraagd, het verspreiden van videobeelden wordt zoveel mogelijk verhinderd. Dat leidt tot verontwaardiging in de internetgemeenschap, die gewend is dat vrijwel alle nieuws gratis op sites verschijnt, meestal zelfs sneller dan in de krant.

De realiteit is, dat het IOC zeggenschap heeft over zijn eigen evenement, en over de beeldrechten ervan. Het Comité staat dus in zijn recht als het de videorechten exclusief aan bepaalde tv-stations verkoopt, en de verspreiding via internet door anderen verbiedt. Ook het maken en verspreiden van amateurbeelden is illegaal - wat niet hetzelfde is als onmogelijk. Het zou kunnen dat een paar amateurs beelden maken of kopiëren van de tv, en dat deze naar duizenden sites worden doorgekopieerd, zoveel dat procederen voor het IOC onmogelijk wordt. Hoeveel behoefte daaraan is, zullen we zien. Ik voorspel dat we zoveel goede beelden via de tv krijgen, en zoveel herhalingen, dat geen sterveling zich bekommert om de bewegende postzegeltjes op internet.

De uitslagen mogen niet onmiddellijk via internet worden verspreid, maar pas elke dag om 0 uur Australische tijd. Dat is buitengewoon kinderachtig, en het is bedoeld om internet zijn natuurlijke voorsprong op kranten en omroep te ontnemen. Journalisten die zich er niet aan houden, komen er niet meer in. Maar hier overschat het IOC zijn macht. Op feiten rust geen auteursrecht, en iedereen kan uitslagen vanachter de tv op zijn site intikken. Stadionbezoekers kunnen ze zelfs naar een site sms-en. Zo kunnen er sites ontstaan die beter geïnformeerd zijn dan de officiële.

Nog zieliger is het, dat sporters op hun eigen site geen dagboek mogen bijhouden. Natuurlijk mag het IOC hun recht op meningsuiting niet beperken. Maar het lijkt me dat het IOC zelf mag uitmaken wie aan de wedstrijden meedoet. Wie zich niet aan de regels houdt, hoe onredelijk die ook zijn, organiseert maar zijn eigen Spelen. Journalisten zullen kiezen voor hun baantje, sportlieden voor hun eigen financiële belang. Zo zal het IOC grotendeels zijn zakelijke zin krijgen. En eigenlijk vind ik het wel leuk dat er nog een club is zonder ontzag voor internet.