Maar wat krijg je: een grote hoop afgedankte computers. Thuis wordt zo'n tweedehandsje wel eens aan een ander doorgegeven. In de zakelijke wereld werkt dat anders. Als er bij een bedrijf nieuwe computers worden geinstalleerd, neemt de leverancier meestal de oude mee. Ze willen niet dat er in tweedehands computers wordt gehandeld want dan worden er minder nieuwe gekocht. Die oude computers, al doen ze het nog prima, worden dan vernietigd. Zonde maar waar. Er zijn in Nederland een paar gespecialiseerde computervernietigingsbedrijven, die soms zelfs 'garantie' geven. Ze beloven dat de ingeleverde apparaten echt niet meer op de markt komen. Zo nodig krijgen de machines waar de leverancier bij is een klap met een voorhamer.
Waarom zijn er eigenlijk gespecialiseerde computerslopers? Een klap met een hamer kan iedereen geven en dan hup, de vuilnisbak in. Dat is dus met een computer niet zo'n goed idee. In een computer zitten allerlei verschillende stoffen, bijvoorbeeld plastics, metalen en glas. Sommige van die stoffen zijn giftig en die kun je niet hebben in het milieu. Andere kun je zelfs uitstekend opnieuw gebruiken. De computersloper schroeft een computer uit elkaar. Sommige onderdelen kunnen direct in nieuwe computers worden ingebouwd. Dan begint het sorteren: plastic bij plastic, en liefst de verschillende soorten plastic apart. (De achterkant van een nieuwe TV is nu vaak al gemaakt van hergebruikt plastic.) Alle aluminium bij elkaar: geheugenschijven bijvoorbeeld. Snoeren bevatten veel koper en ook in de monitor zit veel koperdraad. Ook dat gaat op een aparte hoop. Het glas van het beeldscherm kan niet in de glasbak omdat er giftig poeder in zit (waardoor het scherm licht gaat geven) maar het wordt toch apart gehouden. Het gaat naar een glazuurfabriek die er onder andere badkamertegeltjes mee glazuurt. En je kunt zelfs goud vinden in een computer. Dat zit in sommige 'printplaten', kaarten waarop de chips en hun verbindingen zijn gedrukt. Het goud wordt gebruikt omdat het elektriciteit en warmte goed transporteert en omdat het niet roest.
Het slopen van computers is moeilijk werk. De meeste machines zijn zo ontworpen dat ze makkelijk in elkaar zijn te zetten, maar aan uit elkaar halen heeft tot voor kort niemand gedacht. Daardoor is computers slopen duur en kost het meer geld dan de materialen opleveren. Maar dat gaat veranderen. Veel apparaten, ook televisies bijvoorbeeld, worden steeds sloop-vriendelijker ontworpen. Op een dag zul je je oude elektronische apparaten, die echt niemand meer wil hebben, niet meer aan de straat hoeven zetten. Je levert ze in bij een kringloopcentrum en dan koop je een gloednieuwe kringloopcomputer, -stereo of -video.