De emotionele robot
Herbert Blankesteijn

Er was er es een ingenieur die robotten bedacht
Niet koud en streng en hard als staal, maar vriendelijk en zacht
Wat meer was, hij ontwierp ze zo dat ze gevoelens toonden
Want dat was fijner voor de mens met wie ze samenwoonden

Dan zei zo'n robot: ik betreur het zeer dat ik dat kopje heb gebroken
En werd het voorval tot wederzijds genoegen uitgesproken
Als men het erover eens was, kreeg de machine straf
De ene robot vond dat fijn, de ander was juist laf
Dat hing niet af van toeval of van wat de robot had geleerd
Maar van de manier waarop de software door de gebruiker was geïnstalleerd

Maar op een dag was er een robot door emoties overmand
" 'k Ben depri, heb een dip, en bovendien nogal het land
Wat mij het meeste droevig maakt is dat ik droevig ben
Ik kan niet werken zo, en werken is toch alles wat ik ken."

Hij huilde dikke tranen uit een reservoir achter zijn ogen
Een ingebouwde ventilator deed zijn best om alles op te drogen
De robot snikte: "Ik wil troost, ik wil naar mijn maker toe."
De eigenaar werd van dat gezeur wel zo verschrikkelijk moe

Hij heeft de emotie-factor toen maar weer op nul gezet
De robot mocht om te bedaren één keer vroeg naar bed
Hij heeft van toen af aan gewerkt en niet geleden
En iedereen was met dat rolpatroon gelukkig en tevreden.



-----------------------------------------------------------
De artikelen die hier verkrijgbaar zijn mogen worden gedownload, gelezen en zelfs
gekopieerd, maar alleen voor eigen gebruik. Vermenigvuldigen met winstoogmerk is
niet toegestaan. Alles is copyright Herbert Blankesteijn, tenzij anders vermeld.