Het lied van de eeuwige a Herbert Blankesteijn Waar laat je nou een mooie a Wanneer die weggestorven is Aan elke klank komt immers eens een eind Een fijn gevoerde houten kist Zou dat een nette bergplaats zijn? Nee - een voering maakt de noten zacht En hout is niet geluidendicht Daarom had ik aan blik gedacht 't Is licht, het sluit goed af, Terwijl de klank niet smoort Hoewel, ik heb gehoord Dat blik geluid nogal verwringt De boventonen raken uit het lood Je krijgt een woekering Een opgezwollen, uitvergrote noot in nood Die schreeuwt in plaats van dat-ie zingt In glas dan maar? Geweckt geluid? Glas is helder, klaar en schoon Anderzijds, het heeft zijn eigen toon Andersklinkenden sluit dat uit Ik geef het op, dat is het dan Een noot die af is, die verdwijnt Behalve in de weke prut tussen de oren van mijn hersenpan Daar komt geen mooi akkoord ooit aan zijn eind Dat is de perfecte echoput Waar vlies of bot de galm weerkaatst Krijgt elke Hertz een eigen vaste plaats In het vierhonderdveertigkoppig symfonieorkest. ---------------------------------------------- De artikelen die hier verkrijgbaar zijn mogen worden gedownload, gelezen en zelfs gekopieerd, maar alleen voor eigen gebruik. Vermenigvuldigen met winstoogmerk is niet toegestaan. Alles is copyright Herbert Blankesteijn, tenzij anders vermeld.